بازی و فراغت به مثابه خلاقیت و معنویت (چگونه جدی نباشیم!)

بازی کنشی است خودانگیخته، ارتجالی و درون‌زا که به محض اردادی و جدی‌شدن، از جوشش خلاقانه باز می‌ایستد. خلاقیت نیز کنشی است ذاتاً بازی‌گونه که به محض ارادی و جدی شدن، از کنش‌ورزی تمام عیار باز می‌ماند. نویسندۀ کتاب حاضر با این بینش و توضیح دربارۀ بازی، می‌خواهد به مخاطب بیاموزد که وجود انسان تنها در حالت بازی و فراغت به تمامی به همه چیز و همه‌ سو گشوده می‌شود و انسان تنها در این حالت به هدف زندگی ناب که خود بودنِ خود است می‌رسد.از این رو، در سرفصل‌های بازی و فراغت به مثابه عبادت و معنویت، خودیابی و رهایی، خودبودگی و گشودگی محض، خویش گستری و خودبودگی و یگانگی، توضیحاتی دربارۀ بازی و چگونگی آن می‌دهد.