دعای عرفه: درس شناخت و خودسازی از امام ‌حسین‌علیه‌السلام در صحرای عرفات

دعای عرفه دعایی نسبتا طولانی و از اعمال مهم شیعیان در روز «عرفه» است که پس از نماز ظهر و عصر تا غروب خوانده می‌شود. «دعای عرفه»، منسوب به «حسین بن علی (ع)»، پیشوای شیعیان، با حجمی حدود 3‌هزار و 200 کلمه که با اختلافاتی جزئی در کتب مختلف نقل شده، و مضمونش اعتراف به جایگاه خدا و اقرار به جایگاه انسان در هستی، و نیز حمد و سپاس برای نعمت‌های فراوان خداوند بر انسان، یادآوری مشکلات و تب‌و‌تاب‌هایی که شخص در عمر خویش از بدو آفرینش تاکنون پشت سر نهاده، و کوشش برای جلب رحمت الهی، و طلب آرامش و عافیت از وی، است.