سفید بود، سفید تنها بود

رنگ سفید زیباست؛ اما دلش گرفته است، او تنهای تنهاست. روزی فریاد می‌زند و شکایت می‎کند که چرا هیچ‌کس نیست که او را از تنهایی نجات دهد. ناگهان صدایی می‌شنود. صدای قرمز و نارنجی! آن‌ها دلشان می‌خواهد با سفید بازی کنند؛ اما سفید باید قسمتی از خودش را به آن‌ها بدهد. سفید قبول می‌کند و ... حالا سفید خوشحال است. او می‌خواهد چند نفر دیگر هم به جمع‌شان اضافه شود؛ اما باز باید بخشی از خودش را بدهد. سفید می‌پذیرد و زرد و سبز هم می‌آیند... این کار آنقدر ادامه پیدا می‎کند تا دیگر چیزی از سفید باقی نمی‌ماند و... .