شازده کدو

«ممل» در روستای «براسان» با خانواده‌اش زندگی می‌کرد. او با شوق‌ و‌ ذوق روی زمین کوچکی که پدرش به او عیدی داده بود، مشغول کار شد. وقتی جالیز آمادۀ‌ کاشت شد، آن را به سختی آبیاری کرد و تخم‌های خیس‌خوردۀ کدو، ‌ خربزه و هندوانه را کاشت. بعد هم به تقلید از پدرش، با لباس‌های کهنه، مترسک کوچکی برای جالیزش درست کرد. در کنار کار زیاد روی جالیز، نمرۀ درس‌های ممل چندان تعریفی نداشت؛ ولی همه امیدش به جالیز و محصول آن بود تا نشان دهد که پسر تنبل و بی‌هنری نیست. او هم نگران بادهای گرم بود، هم دغدغۀ نمرۀ درس‌هایش را داشت. سرانجام... .