فلسفه ریاضیات

این چیزی که ما ریاضیات می‌نامیم چه نوع چیزی است؟ درست بودن ریاضیات به چه معناست؟ آیا این فقط یک بازی است؟ آیا بدیهیات لازم هستند؟ در این صورت، از کجا آمده‌اند؟ این وظیفه‌ی فلسفه است که به پرسش‌های سخت بپردازد. این کتاب مقدمه‌ای منظم و در دسترس را در زمینه‌ای ارائه می‌دهد که سعی دارد به این سؤال پاسخ دهد: «فلسفه‌ی ریاضیات». نویسنده (کواین)، یکی از برجسته‌ترین محققان جهان در این زمینه، تمام رویکردهای کلاسیک در این‌باره و همچنین موضوعات تخصصی‌تر از قبیل شهود ریاضی، بی‌نهایت بالقوه و جست‌وجوی بدیهیات جدید ریاضی را معرفی می‌کند. نویسنده سه منظر در هستی‌شناسی (فلسفه ریاضیات) قائل است: «واقع‌گرایی (افلاطون‌گرایی)»، «نام‌گرایی» و «مفهوم‌گرایی» که مکاتب منطق‌گرایی، صورت‌گرایی و شهود‌گرایی به ترتیب ناظر به آن‌ها هستند.