کتاب حاضر مجموعه اشعاری است که در سه قالب غزل، ترانه و رباعی سروده شده است. «مادربزرگ»، «ابر»، «سفر» و «در حراج ستاره‌سوز زمین»، نام برخی از غزل‌هاست. شاعر در شعر اول، حتی یک لحظه غفلت از مادربزرگش را شکستن نمکدان می‌داند، مادربزرگی که در تندبادهای روزگار هم ایمانش را از دست نداده است. «نیم‎کره»، «پیری بهار» و «سیاه‌مشق»، نام برخی از ترانه‌های کتاب است. یکی از رباعی‌ها درباره تهران می‎گوید: «تهران به چراغ‌های رنگی خوش بود/ گاهی قرمز گاه سبز و کبود/ از آن همه رنگ مانده خاکستر و دود/ دیدی همه‎چیز رنگ می‌بازد زود؟ »