تاویل عرفانی، تفسیر باطنی

این اثر نگاهی دارد به جایگاه و مراتب قرآن و حقیقت و ماهیت معرفت‌خیز بودن آن. نویسنده پس از شرح روش تأویل قرآن و تأکید بر نقش تزکیه نفس در آن نسبت بین ظاهر و باطن قرآن را بررسی و نقش عقل را در کشف معیارهای باطنی قرآن بیان می‌کند. فرق بین تأویل قرآن را با تفسیر به رأی شرح می‌دهد. به بررسی رابطه میان شریعت، طریقت و حقیقت با رویکردی عرفانی می‌پردازد. نقش اساسی اهل بیت(ع) را در تأویل به عنوان راسخون در علم ثابت می‌کند و اصول و مبانی تأویل قرآن را از نظر مفسران شیعه و سنی بیان می‌نماید.