دل تو برد شرط را...

کتاب حاضر مجموعه‌ای از اشعار نو و کوتاه بوده و مضمون همه آن‌ها عاشقانه و لطیف است. همچنین زبان شعرها ساده و روان و صمیمی است. «دلخوشی‌های کوچک»، «قول»، «دعا»، «دلیل»، «تنهایی»، «عاشقانه‌های ماه» و «شرط» نام برخی از این اشعار است. شاعر انتظار، دوستی، طبیعت، خیال، لحظه دیدار و... را به تصویر می‌کشد. او عشق پروانه به گل را ساده و بی‌آلایش می‌داند و یک احوالپرسی کوچک را باعث دلخوشی. در شعر «شرط» آمده است: «ببین منِ حواس‌پرت را، دوباره باختم، دل تو باز برد شرط را... .»