کهنسالی

«ساچیکو» مادربزرگی دارد که هم‌نام خودش است. مادربزرگ آلزایمر دارد و حتی او را نمی‌‏شناسد. ساچیکو فقط پنج سال دارد و چیزی از این بیماری نمی‎داند. او سعی می‏‌کند با مادربزرگش ارتباط برقرار کند؛ اما مادربزرگ می‏‌گوید که او را نمی‏‌شناسد و می‏‌خواهد به خانه برگردد. ساچیکو فکر می‌‏کند حالا که مادربزرگ او را نمی‎شناسد، چرا باید مراقب او باشد، چرا او باید اینجا باشد، بگذار هرجا دلش می‌‏خواهد برود. مادربزرگ از خانه بیرون می‏‌رود و... .

در کتاب پیش رو، نگاه منفی‌ای که در فرهنگ ما نسبت به پیری وجود دارد، بررسی شده و نویسنده سعی کرده این باور اشتباه را اصلاح و یادآوری ‌کند که جوانی هم مانند دوران پیری باارزش و مهم است. متن اصلی روایتی است که از زبان پیرمردی بازگو می‌شود و به جوانان نصیحت می‌کند که قدر جوانی را بدانند. در ادامه اشعار و مثل‌هایی دربارۀ این دوران آمده و به ارزش این دوران تأکید شده است.