مجتهدان

این اثر از مجموعه پژوهشی «شخصیت‌های مانا» با هدف ارائه الگوهای موفق، به مرور زندگی میرزا صادق مجتهد تبریزی شخصیت نیک‌نام و تأثیرگذار در عرصه‌ی دانش، فرهنگ، سیاست و اجتماع ایران معاصر پرداخته است. نویسنده تلاش نموده در سه فصل، تصویری از ابعاد گوناگون زندگی این مجتهد برجسته را ترسیم نماید.

کتاب «چشمه‌ای در کویر» خاطراتی به زبان داستانی از زندگی علامه محمدتقی مصباح یزدی نگارش شده است. خاطرات این کتاب در قالب صد داستانک به رشته تحریر درآمده است. هدف این کتاب ارائه تصویری گذرا و گویا از زندگی این عالم بزرگوار از طریق خاطراتی از خانواده، همراهان، شاگردان و دوست‌داران ایشان است. این خاطرات تا حد زیادی نمایانگر زیست علمی، معنوی، مدیریتی و انقلابی ایشان می‌باشد.
در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «پسرها یکی‌یکی از پشت نیمکت‌ها بلند شدند. صدایشان را صاف کردند و بلند جواب دادند. بعضی‌هایشان ساده و سرراست جواب دادند و بعضی‌هایشان با بازیگوشی و تپق. معلمشان پرسیده بود قصد دارند در آینده چه شغلی داشته باشند. یکی دوست داشت وزیر بشود. یکی صدایش را کلفت کرد و گفت: «سرهنگ» شغل معلمی هم چندتایی طرف‌دار داشت. طرف‌داران پروپاقرص دکتری و خلبانی هم کم نبودند. حتی جواب شاگرد تنبل‌ها هم همین شغل‌ها بود، هرچند باعث خندۀ بقیه می‌شد. نوبت رسید به محمدتقی. بلند شد و گفت: «می‌خواهم بروم نجف و درس دین بخوانم»

محمدتقی شوشتری، در سال 1281 و در شهر نجف چشم به جهان گشود. پدرش، شیخ محمدکاظم، از نوادگان شیخ جعفر شوشتری بود. خانواده‌ی محمدتقی شوشتری اهل علم و فضل بودند و سابقه‌ی مبارزات سیاسی با حکومت‌های ستمگر داشتند، به‌طوری که پدر و پدربزرگ محمدتقی شوشتری به دستور رضاشاه تبعید شدند. محمدتقی شوشتری در سال‌های ابتدایی زندگی خود، مادرش را از دست داد. او دروس ابتدایی خود را در مکتب گذراند و خواندن و نوشتن را فراگرفت. محمدتقی شوشتری مقدمات و سطوح دروس حوزوی را نزد بزرگانی چون سیدحسن نوری، سیدمحمدعلی امام و سیدعلی‌اصغر حکیم آموخت. استعداد و نبوغ محمدتقی شوشتری به‌حدی بود که توانست در 18 سالگی به درجه‌ی اجتهاد برسد. محمدتقی شوشتری پس از قانون کشف حجاب، از شوشتر به نجف رفت و در آنجا از محضر بزرگان علوم دین از جمله آقابزرگ تهرانی بهره برد و از ایشان اجازه‌ی روایت گرفت. محمدتقی شوشتری در سال 1320، پس از سقوط رضاشاه، به شوشتر برگشت و به تحقیقات خود ادامه داد. او در 29 اردیبهشت 1374 در 96سالگی درگذشت.

«به رنگ صبر»، روایتِ «فاطمه صدر»، فرزند «آیت‌الله سیدصدرالدین صدر» و خواهر «امام موسی صدر» و همسر شهید «آیت‌الله سیدمحمدباقر صدر» است. این کتاب در سبک گفت‌وگومحور روایتِ ایشان از خوشی‌های خانه پدری و دل‌خوشی‌های نجف در کنار همسر و فرزندان و محنت‌های این شهرِ روشن؛ از ریشه دواندن در خاک همسر و دل سپردن به رنج‌هایش است.