مدرسه‌ها

برای من هم جا بگیر داستان دو پسر به نام‌های جو و راوی است. داستان از زبان دو راوی اول شخص که دقیقاً مثل شخصیت‌های کتاب آمریکایی و هندی هستند؛ نقل می‌شود. جو و راوی هر دو در مدرسه مشکلاتی دارند؛ راوی که تازه از هند به آمریکا در برقراری ارتباط با همکلاسی‌هایش دچار مشکل است. جو نیز اگرچه اهل آمریکاست اما اختلال شنوایی دارد و امسال دوستان صمیمی‌اش از مدرسه رفته‌اند و تنهاست. این دو پسر هیچ نقطه مشترکی ندارند، اما یک دشمن مشترک دارند، آیا یک دشمن مشترک می‌تواند آن‌ها را به هم پیوند بزند؟ ...

تربیت معلم و دستیابی به ارزش‌های والای انسانی و راهبری و راهنمایی با رویکرد دینی در نظام تعلیم و تربیت از طریق مدرسه مطلوب امکان‌پذیر است. اینکه مدرسه مطلوب چگونه شکل می‌گیرد؟ مبانی آن چیست؟ شاخصه‌ها و ویژگی‌های مدرسه مطلوب چه مواردی است؟ و اهداف و برنامه‌های آن به چه سمت و سویی می‌رود؟ از جمله سؤالاتی است که کتاب «مدرسه مطلوب: مبانی، شاخصه‌ها، اصول و روش‌ها» قصد دارد به آن بپردازد.

میرزاحسن رشدیه در سال 1329 در تبریز به دنیا آمد. او که عاشق درس‌خواندن بود و دلش می‌خواست همه فرزندان ایران‌زمین را باسواد کند و برای یافتن روش‌های جدید آموزش به مصر، ‌بیروت و استانبول سفر کرد. او با دقت به شیوه‌های آموزش در آن کشورها نگاه کرد و بعد تصمیم گرفت مدرسه رشدیه را تأسیس کند. اولین شعبه این مدرسه را در ایروان بنیاد نهاد. در سال 1268 نخستین مدرسه ایرانی را در تبریز راه انداخت. رشدیه بارها بارها تهدید شد، ‌مدارسش را خراب کردند و خودش و دانش‌آموزانش را مجروح ساختند اما او راهش را ادامه داد. کتاب حاضر با زبان داستانی زندگی این معلم و مؤسس اولین مدرسه ایرانی را روایت می‌کند.

دیمیتری به همه‌ی دوستانش در مهدکودک، مردمِ توی خیابان، حتی مورچه‌های توی حیاط، می‌گوید: «دوستت دارم.» اما هیچ‌کس جوابش را نمی‌دهد. دیمیتری نگران است که نکند کسی او را دوست نداشته باشد... تا اینکه متوجه می‌شود، آدم‌ها هر کدام یک‌جور احساساتشان را نشان می‌دهند و راه‌های زیادی برای ابزار عشق و محبت وجود دارد.

هرکسی در این دنیا یک کوله‌پشتی نامرئی دارد که پر از ابزارهای مختلف است. این ابزارها در زندگی به انسان کمک زیادی می‌کنند. ابزارهایی که نگرانی‌ها، ضعف‌ها و ترس‌های ما را از بین می‌برند. میلا کوچولو دخترکی که تازه اولین روزی است که می‌خواهد به مدرسه برود، وقتی درباره‌ی دلواپسی‌هایش با خانواده‌اش صحبت می‌کند همه او را به آرامش و استفاده از کوله‌پشتی نامرئی‌اش دعوت می‌کنند. این داستان خودباوری، ‌شجاعت، ‌اعتمادبه‌نفس و مهربانی را در کودکان تقویت می‌کند.

شاید شما هم شنیده باشید که افراد زیادی می‌گویند: مردها که گریه نمی‌کنند! پسرها که گریه نمی‌کنند! از نظر این افراد گریه کردن مردها و پسرها نشانه ضعف آن‌هاست. در صورتی که این تصور غلط است. امروزه مطالعات علمی نشان داده که گریه کردن مرد یا زن و به‌طور کلی انسان رفتاری طبیعی و سالم است که زیربنای زیستی و اجتماعی دارد و سرکوب کردن آن بسیار مخرب و اشتباه است. آدم‌ها وقتی پس از تجربه غم، ترس، ‌نگرانی یا فشار روانی اشک احساسی می‌ریزند، تخلیه می‌شوند و جسم و روحشان به تعادل می‌رسد. برای درک اهمیت این موضوع نویسنده این کتاب، داستان پدر و پسر نگرانی را روایت می‌کند که نمی‌دانند چطور می‌شود از دست این نگرانی خلاص شد. آن‌ها فکر می‌کنند گریه‌کردن نمی‌تواند به کاهش نگران‌شان کمکی کند و باور دارند که مردها گریه نمی‌کنند...

این کتاب دهمین جلد از مجموعۀ «اندیشه‌ورزان» است. در بخش نخست در قالبی داستانی به زندگی خانوادگی و تجربه زیسته دکتر محمود امانی‌طهرانی پرداخته شده است. بخش دوم کتاب حاصل 9 مصاحبه کارشناسان حوزه تعلیم‌وتربیت با دکتر امانی‌ست و به موضوعاتی همچون: «مدرسه به مثابه گفتمان، مدرسه کانون رشد و پیشرفت، ابعاد آموزش عمومی، عرصه‌های گسترده آموزش، کامیابی و ناکامی‌ها، از تجربه پروژه علوم تا مطالعه تیمز، مدرسه‌های خاص، سند تحول و سند برنامه درسی ملی و در نهایت تربیت معلم» می‌پردازند.

کتاب حاضر در تلاش است تا کار واقعی معلم‌ها را در عمل و دگرگونی‌های برنامه درسی را موردتوجه قرار دهد و نمونه‌ای باشد که تناقض‌ها و فضاها را برای کنش‌های احتمالی بررسی می‌کند. در این کتاب نه تنها ضرورت سیاسی، بلکه ضرورت معرفت‌شناسانه نیز در تحلیل انتقادی برنامه‌های درسی و آموزشی به کار گرفته شده است.
نویسنده در پی پاسخ‌دادن به یک پرسش است:«آیا مدرسه جسارت ساختن یک نظم اجتماعی را دارد؟ »

این کتاب قصد دارد به بازاندیشی و بازخوانی انتقادی «آموزش و پرورش» بپردازد و میزان اثربخشی آموزش مدرسه‌ای را با نگاهی انتقادی واکاوی کند. نویسنده می‌خواهد به فعالان حوزه آموزش و پرورش، کنش‌گران نظام آموزشی و جامعه‌شناس‌ها کمک کند تا وضعیت نظام آموزشی و مدرسه‌ها را درست و دقیق تحلیل کنند و برای مشکلات موجود راه‌حلی بجویند.
کتاب پیش‌رو فصل‌های گوناگونی دارد که نام برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: مرگ مدرسه یا سوژه مرگ؛ مسئله معلمی؛ بحران بی‌سوادی در ایران؛ چرا باید باسواد شویم؟ ؛ سواد انتقادی.

کتاب حاضر در قالب گفت‌وگو و گزارش، زندگی محمدحسین کرباسچیان، مدیر دبیرستان علوی، را روایت می‌کند. این کتاب در پنج فصل تألیف شده است و در هر فصل به یکی از بخش‌های مدیریتی دبیرستان علوی می‌پردازد. کرباسچیان در خلال گفت‌وگوهای خود ویژگی‌های گوناگون یک مدیر خوب و حرفه‌ای را عنوان می‌کند.
هدف کتاب حاضر آشناکردن مخاطبان با افراد تأثیرگذار در تاریخ آموزش کشور است.