نثر ادبی و خاطره

«فضل‌الله» پسر ارشد خانواده بود. او از کودکی کمک‌حال پدر بود و در حالی که درس می‌خواند، کشاورزی و دامداری هم می‌کرد و البته از ورزش هم غافل نبود. حضور او در جبهه، وزنه سنگینی به حساب می‌آمد. فضل‌الله به خاک دشمن می‌زد، وجب به وجب آن را اندازه می‌گرفت و برمی‌گشت. گزارش‌های دقیق افرادی مانند او، نقشه‌های فرمانده‌هان عراقی را نقش برآب می‌کرد. فضل‌الله خراسانی در سال ۱۳۶۵ در شهر «مهران» دعوت حق را لبیک گفت و به شهادت رسید.

«رفعت‌الله» از کودکی کمک‌خرج خانواده بود و فرصتی برای درس خواندن نداشت، مگر تا ششم ابتدایی، اما هوش و استعداد بی‌نظیرش باعث شد که نه‌تنها زبان عربی و ترجمه قرآن، بلکه زبان انگلیسی را هم بیاموزد.در جبهه برای جوان‌های پانزده، شانزده ساله پدری می‌کرد و همه جوره برایشان مایه می‌گذاشت؛ حتی با شستن لباس‌هایشان. رفعت‌الله مردانی در سال ۱۳۶۱ در عملیات محرم به شهادت رسید.

«مسعود» پسر زرنگی بود و دبستان و راهنمایی و دبیرستان را در قزوین خواند. سپس همراه برادرش به تهران رفت و هم درس خواند، هم کار کرد و به دلیل ضعیفی چشم از سربازی معاف شد. مسعود عاشق کتاب بود و تازه مغازه کتاب‌فروشی باز کرده بود که بنای سپاه گذاشته شد. او هم سپاهی شد و با اولین گروه‌ها به کردستان، قصر شیرین و ایلام و... رفت. در جنگ ایران و عراق چندین بار مجروح شد و سرانجام در بیست و یک رمضان ۱۳۶۱ به شهادت رسید.

«ابراهیم» بعد از مدرک ابتدایی، برای راهنمایی و دبیرستان به ساوه رفت. تا فصل درس بود، پای درس و مشق می‎‌نشست و تابستان‌ها هم می‌رفت سر کار. بوی مبارزه که به مشامش خورد، پسر امام شد و مسجد هم پاتوقش شد. سال ۶۰ با لباس سبز پاسداری به جنوب رفت. فرمانده دسته و گروهان و گردان، مسئولیت‌های او در روزهای سخت جنگ بود. سال ۶۵، پاشنه پایش در «مهران» جا ماند و سرانجام در تیر ماه ۱۳۶۷ در خط پدافندی «مریوان» به شهادت رسید.

در بهبهان به دنیا آمد. زمانی که چهار سال داشت، پدرش را از دست داد. در کنار درس و مشق، جلسه‌های قرآن و مجالس مذهبی هم می‌رفت. بعد از انقلاب، هم در انجمن اسلامی دبیرستان فعالیت می‌کرد، هم به پایگاه می‌رفت. منافقان و گروهک‌های وابسته باید ریشه‌کن می‌شدند. سال ۶۰ لباس سپاه به تن کرد و همان سال بود که منافقان، بمبی در خانه‌شان انداختند؛ اما خواست خدا چیز دیگری بود. او و برادرش ماندند و به جبهه رفتند. سال ۶۵ پدر شد؛ ولی باز هم راهی جبهه شد. حالا او فرمانده گردان «بنی‌هاشم» بود و سرانجام در اولین روز ماه رمضان، روی خاک «فکه»، سرش را تقدیم اسلام کرد.

«سیدحسن» همه‌چیز تمام بود. نان حلال خورد و در آغوش پدر و مادری انقلابی بزرگ شد که نماز شبشان ترک نمی‌شد. از همان کودکی گوشش با قرآن و پایش با مدرسه علمیه خو گرفت. مسئولیت‌پذیر بود و با همین روحیه تا فوق دیپلم خواند و لباس سبز به تن کرد تا شایسته پاسداری اسلام باشد. سیدحسن فقط فرمانده سپاه نبود، در روابط عمومی، تبلیغات و مهندسی هم فعال بود و با این همه مشغله، عالی‌ترین مشاور سیاسی استاندار هم بود. سیدحسن موسوی در سال ۱۳۶۶، در شلمچه دعوت حق را لبیک گفت و به شهادت رسید.

«حسین» در سال ۱۳۳۵ در روستای «خلیل‌آباد» به دنیا آمد. سوادآموزی را به ناچار کنار گذاشت و به کمک پدر شتافت. سال‌های نوجوانی و جوانی‌اش با کار و کارگری در تهران گذشت و هنوز بیست سال نداشت که داماد شد. حسین در معرکه ستیز نور و ظلمت، فولاد آبدیده شد. او خودش را فدایی نیروها می‌دانست و در سال ۱۳۶۲ در عملیات خیبر، در جزیره مجنون به شهادت رسید.

«ناصر» بعد از تمام کردن دوران ابتدایی به دنبال کار رفت. صبح‌ها کار می‌کرد و شب‌ها درس می‌خواند. سال ۵۸ با شروع غائله کردستان، راهی پاوه و سقز و بانه و... شد و با آغاز جنگ توانست با کمترین تجهیزات و نیروهای مردمی و آموزش‌ندیده، اولین فرمانده‌ای باشد که قله شیاکوه را فتح کند. در عملیات رمضان، فرماندهی محور عملیاتی تیپ ۱۷ قم به عهده او بود و به همراه نیروهایش، اولین گروهی بودند که به خاک عراق نفوذ کردند. او در بیست و سوم رمضان ۱۳۶۱ در پاسگاه «زید» به شهادت رسید.

این کتاب حاوی خاطرات و وصایای شهدا درباره انتخابات و سخنان امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری درباره این موضوع است. از جمله این شهدا می‌توان به محسن روحانی، احمد جعفر‌نژاد، سعید سامانلو، منصور جلالی، یوسف سجادی و محمد سلیمانی اشاره کرد. پایان کتاب تصاویری از شهدا و رزمندگان، هنگام رای دادن آورده شده است. در وصیت‌نامه شهید ترک آمده است: « اسلام آدم بی‌تفاوت و کناره‌گیر از مسائل سیاسی نمی‌خواهد. حضور در انتخابات یعنی راه سعادت را انتخاب کردن و دنبال وسوسه‌های شیطان نرفتن.»

«وجود امام خمینی (ره) و برکات ایشان را تنها کسانی می‌توانند درک کنند که در جست‌و‌جوی تاریخ تحول باطنی انسان بر کره زمین ـــ که خاستگاه تحولات ظاهری، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی حیات او نیز هست ـــ به تاریخ انبیا رجوع می‌کنند.» نویسنده روایت‌هایی از عشق و ارادت شهیدان سید حمید هاشمی، محمد رودباری، سید اسدالله مدنی و... را به پیر و مرادشان، حضرت امام خمینی (ره)، به رشته تحریر در آورده است.