امامان

متوکل خلیفه عباسی، از جایگاه امام هادی(ع) در بین مردم می‌ترسد و همیشه در دلش وحشت دارد. به علت خبرهای دروغی که از امام به خلیفه می‌رسد، خلیفه عصبانی شده و با تحریک پسرش معتز، تصمیم به قتل امام می‌گیرد. خلیفه نقشه‌ای می‌کشد و امام را به قصر فرا می‌خواند. او چهار شمشیرزن حرفه‌ای استخدام کرده که به محض ورود امام ایشان را به قتل برسانند.

ابوموسی در حکومت متوکل، خلیفه عباسی، مقامی دارد، ولی از دوستداران امام هادی(ع) است و گاهی نزد امام می‌رود و در کارها با ایشان مشورت می‌کند. مدتی است که ابوموسی احساس می‌کند، رفتارمتوکل با او سرد شده و مثل همیشه نیست. نگرانی او به جایی می‌رسد که دیگر نزد خلیفه نمی‌رود. مأموران چندین بار به در خانۀ او می‌روند، ولی او پنهان می‌شود. تا اینکه این مسئله را با امام در میان می‌گذارد.

متوکل عباسی، مردی مسیحی را نزد خود فرا می‌خواند. مرد مسیحی که بسیار نگران و پریشان است، نزد دوست مسلمان خود می‌رود و ماجرا را تعریف می‌کند و می‌گوید صد سکه نذر امام هادی(ع) کرده است. مرد به مرکز خلافت می‌رود، ولی قبل از دیدارش با خلیفه، امام هادی(ع) را ملاقات می‌کند و با آرامش نزد خلیفه می‌رود.

مردی که خداوند همه نعمت‌ها را به او بخشیده است، راز خوشبختی خود را برای اطرافیانش برملا می‌کند. او در جوانی فقیر و تنگدست بوده تا اینکه امام هادی(ع) را ملاقات می‌کند. او با دیدن صورت زیبا و نورانی امام در دل برای سلامتی ایشان دعا می‌کند. امام از خدا می‌خواهد که عمر طولانی و مال و فرزند بسیار به او ببخشد و مشکلاتش حل شود.

این قصه بخشی از زندگی امام هادی(ع) را روایت می‌کند. متوکل عباسی، خلیفه وقت و از مخالفان امام هادی(ع) درصدد است تا با آزردن امام و طراحی نقشه‌های مختلف ایشان را نزد مردم تحقیر کند. نقشه متوکل و نزدیکانش، با عنایت خدواند متعال به گونه‌ای دیگر اجرا می‌شود و متوکل عباسی یک‌بار دیگر شکست می‌خورد.

مردی مبلغ زیادی به مردم بدهکار است و درمانده و ناامید به هردری می‌زند، نمی‌تواند مشکلش را حل کند. یکی از دوستانش پیشنهاد می‌کند که نزد امام هادی(ع) برود. مرد نزد امام می‌رود و امام ضمن پذیرایی و دلگرمی به او می‌گوید فردا بیا و بین مردم، بگو از من طلبکار هستی و اصرار کن که هرچه زودتر باید پول تو را بدهم. مرد با ناراحتی و شرمندگی آنچه را که امام می‌گوید، انجام می‌دهد.

یونسِ نقاش، مردی با ایمان و مهربان است که در همسایگی امام هادی(ع) زندگی می‌کند. روزی موسی‌بن‌بغا، از نزدیکان خلیفه، برای یونس مشکلی به‌وجود می‌آورد که او را بسیار نگران و ناراحت می‌کند. شایان ذکر است که در این داستان به بهترین شکل موضوع توکل بر خدا به تصویر کشیده شده است.

متوکل، خلیفه عباسی گرچه در ظاهر از دوستداران امام هادی(ع) است، ولی نسبت به ایشان کینه و دشمنی دارد و هر روز ترسش بیشتر می‌شود. تا اینکه تصمیم می‌گیرد در صحرا نمایشی ترتیب دهد و قدرت نظامی خود را به امام نشان دهد. روز نمایش خلیفه از امام می‌خواهد بالای تپه‌ای برود که سربازانش ساخته‌اند تا بزرگی لشکر او را بهتر ببیند. امام بالای تپه می‌رود وسپاهش را بر خلیفه آشکار می‌کند.

«نهج‌البلاغه» کتاب شریفی از حضرت علی (ع) است که حاوی نامه‌ها، خطبه‌ها و حکمت‌های این امام همام (ع) است. ایشان مطالب این کتاب را خطاب به نزدیکان و صحابه خود نوشته‌اند. یکی از ویژ‌گی‌های بارز این اثر در این است که مترجم آن را به صورت مسجع ترجمه کرده است.حواشی صفحات نیز تحقیقی روشن و مشکل‌گشاست که در دیگر ترجمه‌های فارسی کمتر به چشم می‌خورد.

یکی از یاران امام حسن عسگری(ع) به نام داوود پس از رسیدن به عثمان روغن فروش و تحویل چوبی که امانت امام است، ظرفی را از عثمان می‌گیرد و به سمت خانه امام می‌رود. امام به اتفاقاتی که در این رفت و آمد، رخ داده است، اشاره می‌کنند و آن را بیانگر یک اصل اخلاقی برای داوود می‌دانند.