داستان‌های کوتاه

در این رمان تخیلی که با طنز همراه است، ماه‌نوش دخترک ۹ ساله نابینایی است که در ماجرایی جالب به آسمان سفر می‎کند تا ضمن آشنا کردن مخاطبانش با صورت‎های فلکی، آن‌ها را با داستانی سرشار از شکوه زندگی همراه سازد. او به دنبال نجات مردم آسمان از بلایی است که گریبانشان را گرفته است.

داستان‌های کوتاه این کتاب، ماجراجویی‌هایی را روایت می‌کند که قهرمانان اصلی آن کودکان و نوجوانان هستند. در هر یک از این داستان‌ها به نکاتی اخلاقی و اجتماعی که سبب رشد شخصیتی کودکان می‌شود، توجه شده است. تکیه بر استقلال فردی و کمک گرفتن از دیگران در مواقع لازم و همچنین افزایش اعتماد‌به‌نفس از اهداف این داستان‌هاست.

این کتاب سرشار از داستان‌های کوتاهی است که قهرمان اصلی هر یک از آن‌ها کودکان و نوجوانانی هستند که با ماجراجویی‌های عجیب و گاه همراه با تخیل، نکاتی مانند تعهد به کار، احترام گذاشتن به والدین، تلاش برای رسیدن به هدف و... را به مخاطبان منتقل می‌کند.

کتاب حاضر مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است که با زبانی ساده برای کودکان و نوجوانان نگاشته شده است. در این داستان‌ها قهرمانان کوچک با کمترین کمک از سوی بزرگ‌ترها به ماجراجویی‌های مختلف می‌پردازند و به اهداف خود دست می‌یابند.

این داستان دربارۀ سگی است که عاشق کتاب و کتاب‌خوانی است و مغازۀ کتاب‌فروشی باز می‌کند، ولی اصلاً مشتری ندارد. مجبور است به تنهایی در مغازه بنشیند و منتظر باشد، تا اینکه فکری به ذهنش می‌رسد. او می‌تواند کتاب بخواند و با خواندن هر کتاب وارد ماجرای جدیدی می‌شود که تنهایی را فراموش می‌کند.

زنی دروغ‌گو ادعایی می‌کند که موجب خنده همه مردم و حتی متوکل عباسی، خلیفه وقت می‌شود. متوکل و نزدیکانش هر کاری می‌کنند، نمی‌توانند ثابت کنند که زن دروغ می‌گوید، به همین دلیل متوکل از امام حسن عسگری(ع) برای حل این مشکل کمک می‌گیرد.

کتاب حاضر دربردارنده سه داستان کوتاه اقتباسی از «مرزبان‌نامه»، اثر سعدالدین وراوینی، «جوامع‌الحکایات» و «لوامع‌الرویات» اثر محمد عوفی و « کلیله و دمنه» اثر ابوالمعالی نصراله منشی است.داستان‌ها با توجه به مسائل بومی و فرهنگی و با در نظر گرفتن علایق کودکان، در صدد است تا کودکان را با متون کلاسیک آشنا سازد.

یکی از یاران امام حسن عسگری(ع) به نام داوود پس از رسیدن به عثمان روغن فروش و تحویل چوبی که امانت امام است، ظرفی را از عثمان می‌گیرد و به سمت خانه امام می‌رود. امام به اتفاقاتی که در این رفت و آمد، رخ داده است، اشاره می‌کنند و آن را بیانگر یک اصل اخلاقی برای داوود می‌دانند.

پسر بچه‌ای به‌نام محمد همراه پدرش رهسپار سامرا می‌شود. آن‌ها غذایی برای خوردن ندارند تا اینکه به منزل امام حسن عسگری(ع) می‌رسند. پیرمرد با دیدن امام خجالت می‌کشد و حرفی نمی‌زند. محمد خسته و گرسنه است و نمی‌داند چه کار باید بکند.

سیف، مردی از اهالی مصر به سامرا می‌آید تا از حاکم وقت که به او ستم بزرگی روا داشته، به خلیفه شکایت کند؛ اما خلیفه به حرف‌های او اهمیتی نمی‌دهد. سیف نزد امام حسن عسگری(ع) می‌رود. امام با شنیدن سخنان او، راه‌حل را نشانش می‌دهد و سیف راهی مصر می‌شود.