وطن

زاغ بور کف قفس طلایی بازرگان افتاده است و آب و دانه نمی‌‏خورد! او دلتنگ و غمگین است و مرتب آواز «کو، ‌کو وطنم» را می‎خواند. سرانجام صاحب زاغ خسته می‌شود و درِ قفس را باز می‌کند و او را بیرون می‌اندازد. زاغ با خوش‌حالی پرواز می‏‌کند و دور می‏‌شود. او در راه بازگشت به وطن، به سپیدار سرسبز، به باغ پرندگان که مانند بهشت است، به برکه زلال و زیبا می‎رسد و همه کسانی که در این مکان‎ها زندگی می‌‏کنند، از او می‏‌خواهند که همان‌جا بماند و لانه بسازد؛ اما زاغ بورمی‎خواهد به سرزمینش برود و در کنار زاغ‌های بور دیگر باشد. وطن او کجاست و آیا زاغ به هدفش می‎رسد؟

مفهوم میهن در شعر شاعران ایرانی با توجه به تحول آن در هر دوره‌ای متفاوت است. این نوشتار با هدف بررسی ابعاد مختلف وطن در سبک خراسانی، به مفهوم وطن در سرایده‌های شاعران از ابتدا تا عصر حاضر پرداخته و وجوه گوناگون آن را در اشعار فردوسی، رودکی، فرخی و منوچهری نشان داده است.