اصیل‌آباد

خیلی سال نمی‌گذرد. شاید هنوز با انگشت بشود شمرد و گفت: چند سال. به هر حال چند سال پیش کنار یک رودخانه بزرگ و پر آب، در یک دشت حاصل‌خیز و خوش آب‌وهوا، ده‌ای بود به نام اصیل آباد. این ده از همه لحاظ نمونه بود. دام‌های سالم، بچه‌های خوشحال، مردان قوی، کاری و زنان زرنگ داشت. اجاق‌ها همیشه روشن و تنورها همیشه گرم بود. همه شاد و راضی بودند تا اینکه یک روز....