شعر

شعرهای این کتاب برای خوانندگان جوان و دبیرستانی‌ انتخاب شده است. شاعر در شعرهایش مخاطب نوجوان را دست کم نمی‌گیرد، به او احترام می‌گذارد و تلاش می‌کند مثل مخاطبش اندیشه و نگاه متفاوتی به جهان داشته باشد. از این رو، کشف شاعرانه، از ویژگی‌های شاخص آثار اوست. در شعر «دعا» می‌گوید: «درخت دستش را دراز کرد، آسمان پرنده‌ای در دست او گذاشت.»

شعرهای این کتاب، سرشار از نماد، نشانه و تلمیح است و به‌همین‌دلیل، مخاطبِ این شعرها، مخاطبِ خاص است؛ مخاطبی که با کشف و شهود در زمینه اساطیر اُنس و الفت دارد و از فضای رمزآلود شعرها لذتی دوچندان می‌برد. کتاب به سه بخشِ نیایش، پسر اردیبهشت و نیمه دخترانه جهان تقسیم شده است.در شعری آمده است: «زن کبوترانه تنهایی است، در وسعت ناباور عالم. به سرمه‌ای چشمانش بنگر تا حسرت پروازی را به تماشا بنشینی.»

این مجموعه شعر برای جوانان دبیرستانی انتخاب و در دو بخش «نیمایی» و «سپیدها» ارائه شده است. خلاقیت در تماشا و خلاقیت در به کارگیری زبان شعر از ویژگی‌های اشعارِ شاعر است. در شعر «پروانه پنهان»، از بخش اول، آمده است: «کاش جرئت داشتم یک‌بار با خودکار... آه، این جمله پیله می‌بافد درون من... .» . شعر «ردّ پا» از بخش دوم: «اثری از من نبود، آن روزها که ردّپای تو در برف بزرگ بود، من پاهای کوچکم را... .»

کتاب حاضر مجموعه اشعاری است که برای جوانان دبیرستانی انتخاب شده و برای آموزش کارگاهی شعر نیز مناسب است. شعرها در سه بخشِ «طعم صلوات»، «در کوچه‌های یوش» و «لیلی» ارائه شده است. شعر «کوچه و رُفتگر» از بخش اول، حکایت رفتگرانی است که سحرگاهان مشغول رُفت‌وروب کوچه‌ها و خیابا‌ن‌ها هستند. شعر « آخرین خبر» از بخش دوم، از اجلاس پروانه‌ها می‌گوید و شعر... .

محور 27 شعر این کتاب، عاطفه است؛ اما شاعر می‌کوشد میان مخاطب و طبیعت پیوند برقرار می کند. شعر او با کمک به غنای عاطفه و اندیشه نوجوانان، نگاه مخاطب را تلطیف می‌کند. او درباره صلح می‌گوید: «صلح هرکجا پا گذاشت، جای کینه، جای بمب، یک درخت کاشت...». در شعر دیگری، درباره گل می‌گوید: «گل چیست؟ بوی باغچه یا رنگ و روی باغچه. من توی این فکرم که هست گل آبروی باغچه...».

شاعر در شعرهایش با انسان‌ها و عناصر طبیعت ارتباط برقرار کرده و عواطفش را در کلمات جاری می‌کند. تسلط شاعر بر قالب‌های کلاسیک و نو، از ویژگی‌های مهم اوست. شعرها به دو دسته نیمایی و سپید تقسیم شده‌اند. در شعر «جیرجیر» آمده است: «زندگی، جیرجیر کفش‌های توست. کفش‌های تو لحظه‎‌ای که روی کهکشان کشیده می‌شود.»

در این اشعار می‌توان روحیه زنانه را مشاهده کرد؛ عواطفی در قالب شعر نو که محتاطانه بیان شده‌اند. او از عناصر طبیعت برای بیان احساس خود استفاده کرده است. اشعار به دو بخش نیمایی و سپید تقسیم می‌شوند. شعر «نشانی از بهار» در بخش نیمایی آمده است و می‌گوید: «نه از دریا نه از باران، نه از گیسوی سرسبز درختان، نه از سرخِ گل و سبزِ جوانه، بهار از سمت دستان تو می‎‌آید به خانه!»

شاعر در این مجموعه با استفاده از عناصر خیال‌انگیز در شعر، زاویه دید مخاطب را گسترش می‌دهد و جهان را با تخیل درباره اشیا و عناصر طبیعت گره می‌زند.در شعر «آوازهای سیب‌زمینی»، آمده است: «ای کِرم خاکی کوچک! آیا شنیده‌ای در عمق خاک، آواز سیب‌زمینی را؟ » در شعر دیگری از رویای کاکتوس‌ها می‌گوید و در شعرهای دیگر از سیم‌های برق، کوه، پُل و صدا، سخن‌ها دارد.

اشعار این کتاب در قالب نو نیمایی سروده شده است و با شور عرفانی و لحنی حماسی همراهند.
شاعر مناجات‌هایی را سروده است و با خالق خود گفت‌وگو می‌کند و لحن شورانگیزش یادآور منظومه‌های حماسی است. در این کتاب همچنین می‌توان روابط و زندگی انسان در دوران معاصر را نیز مشاهده کرد.

مجموعه اشعار این کتاب، برای نوجوانان سروده شده است که موضوعات مختلف اجتماعی، احساسی، عاطفی و آیینی دارد. قالب این اشعار نیمایی است و از چالش‌هایی سخن می‌گوید که نوجوانان امروز با آن مواجه هستند. این سروده‌ها با نگاهی نو و ایجاد ترفندهای شاعرانه و فضاهای چالش‌برانگیز، ذهن نوجوانان را به سمت کنجکاوی و پرسش‌گری هدایت می‌کند. در شعر «سنگ‌ها عاشق می‌شوند»، آمده است: «دست مهربان باد موی سنگ را شانه زد، دانه‌ای از شکاف سنگ‌ها جوانه زد... .»