پژوهش دینی

هر دوره سنی از زندگی کودکان ویژگی‌های مختص خود را دارد که والدین و مربیان باید نسبت به این ویژگی‌ها اطلاع داشته باشند. در دوره‌های نخست زندگی، تربیت کودکان به صورت غیرمستقیم صورت می‌پذیرد. از نظر متخصصین هفت سال اول زندگی با رشد کلامی کودکان مواجه هستیم که کودک با ضمیری پاک، آماده پذیرش هر نوع کلامی بدون دانستن معنا و مفهوم آن می‌باشد، کودک زیر 7 سال تأثیرپذیری بالایی دارد و به همین دلیل تربیت در دوره هفت سال اول زندگی از اهمیت بالایی برخوردار است و بسیاری از والدین و مربیان در این زمینه دغدغه و پرسش دارند که چگونه می‌توانند یک نقش مؤثر در تربیت کودکان خود داشته باشند. کتاب حاضر به دنبال پاسخ به این پرسش‌ها با استفاده از مبانی دینی و با توجه به روایات معصومین می‌باشد.

این کتاب در تلاش است تا با انتقاد از روش‌های سخت‌گیرانه که می‌خواهند افراد را دین‌دار کنند و با «دین‌دهی»، شور و اشتیاق افراد نسبت به آشناشدن با دین را از بین می‌برند و ناخواسته فساد را ترویج می‌کنند، روش‌های کارسازی همچون چگونه علاقه‌مندکردن مخاطبان با دین واقعی را ارائه می‌کند تا از معضلاتی همچون دین‌گریزی و بدبینی جوانان به قوانین الهی جلوگیری کند.
کتاب حاضر پیامدهای دین‌دارکردن افراد با سخت‌گیری را عنوان و بررسی می‌کند و به نقد آن‌ها می‌پردازد.

اثر پیش رو پژوهشی میدانی و ملموس در حوزۀ «آسیب‌شناسی امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر» است. بیشتر مباحثی که در پژوهش حاضر بر آن تمرکز شده، پاسخ به تردیدها دربارۀ اثرگذاری این فریضه است. برای رسیدن به راهکارهای عینی، نویسنده دلایل انزوای این پدیده در جامعه را بررسی کرده و در ادامه به این مطلب پرداخته است که رویکردها، رفتارها، عملکردها و حتی بعضی جملات مایۀ رویگردانی مردم از این کنش جمعی شده؛ چنان‌که عقلانیت و خیرخواهی و نتایج اجرای عقلایی آن در سایۀ ابهام فرو رفته است. پس از این آسیب‌شناسی، نوبت به راهکارهای احیای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر می‌رسد که نویسنده به مدد تجربه شخصی و پژوهش میدانی راه‌هایی را پیشنهاد داده است.