مهر هر کسی به دل بیفتد دل مال اوست

این کتاب نثرهایی ادبی است که قصد دارند، میان ما و اماممان، اتصالی فراتر از آنچه تا‌کنون بوده است، برقرار کنند. پیام صریح این نثرها این است که نمی‌شود امام را صدا زد و او را از خدا خواست؛ امّا طوری ازدواج کرد که نه خدا راضی باشد و نه امامش. فریاد کشیدن و امام را طلبیدن آسان‌ است. مأموم باید گوش به فرمان امامش باشد؛ حتی در انتخاب همسر و مسیر ازدواج. در شعر «مهر هرکسی به دل بیفتد، دل مال اوست»، آمده است: «... دل اگر بماند پیش صاحبش، اسمش چه می‌شود، نمی‌دانم! اما می‌دانم که دیگر شایسته نام دل نیست... »