کاش یکی قصه‌اش را می‌گفت

این داستان درباره روزهای جنگ است و بمب‌باران و موشک. پسری که معلولیت جسمی دارد، در بمب‌باران آبادن پدر، مادر، خواهر و برادرش را از دست می‌دهد و فقط او می‌ماند و مادربزرگش. مادربزرگ بدون توجه به وضعیت پسر، مرتب شکایت می‌کند که چرا این پسر معلول باید بماند و آن پسر دیگر (نوه دیگرش) که سالم بوده است، برود. آن‌ها مجبور می‌شوند به تهران بیایند و در ساختمانی که برای جنگ‌زده‌ها درنظر گرفته شده است، ساکن شوند.پسرک هر کاری که از دستش برمی‌آید برای مادربزرگ انجام می‌دهد؛ ولی دل مادربزرگ نرم نمی‌شود تا اینکه... .