داستان‌های مذهبی

کودک این داستان در سفری خیالی به دیدار امام محمد باقر (ع) می‌رود و ایشان را مشغول کار در مزرعه می‌بیند. امام در پاسخ به یارانشان که ایشان را از کار کردن منع می‌کنند، می‌گویند: « جدم، پدربزرگ و پدرم که از من بهتر بودند، همیشه کار می‌کردند، چرا من چنین نکنم. در حالی که کار آدم را پخته و در ضمن ما را از دیگران بی‌نیاز می‌کند ... .» امام بعد از اتمام کار به منزل می‌روند و خود را پاکیزه می‌کنند و عطر می‌زنند. ایشان در برابر سخنان دیگران سکوت می‌کنند و به نرمی و مهربانی به آن‌ها پاسخ می‌دهند.

در این داستان، کودکی که به سفرهای خیالی می‌رود، با امام سجاد (ع) آشنا می‌شود. قهرمان کوچک داستان از امام چیزهای زیادی می‌آموزد، مانند آداب معاشرت، رعایت حال همسایه، کمک کردن به دیگران، توهین نکردن و رفتار صحیح با دوستان و مهمانان. در داستان به حقی که آموزگاران به دانش‌آموزان دارند، اشاره شده و یادآوری می‌شود که پند و اندرز باید با محبت باشد، وگرنه هیچ اثری نخواهد داشت.

این داستان کودکی است که در سفر خیالی خود به نزد امام حسین (ع) می‌رود و زمانی آنجا می‌رسد که امام در سفر هستند، هنگامی که واقعه کربلا در حال شکل‌گیری است. کسانی که با امام عهد بسته‌اند، پیمانشان را شکسته‌اند و امام را تنها گذاشته‌اند. قهرمان کوچک داستان آرزو می‎کند می‌توانست امام را که از ایشان به عنوان «ستاره شجاعت» یاد می‌شود، با خود به جایی ببرد که آدم‌ها به پیمانشان وفادار باشند. همچنین در داستان به مقام و ارزش معلم و احترام به او تأکید شده است.

این داستان درباره کودکی است که در سفری خیالی، به دیدار امام حسن (ع) می‌رود و از نزدیک با زندگی ایشان آشنا می‌شود. او هنگامی به خانه امام می‌رسد که ایشان با غذاهایی مانند خرما، شیر، نان و ماست مشغول پذیرایی از نیازمندان هستند. امام در تاریکی شب برای فقرا گندم و خرما می‌برند و با این همه تلاش باز در راز و نیازهای شبانه از خداوند به خاطر کوتاهی خود در دستگیری از تهیدستان طلب بخشش می‌کنند. در طول داستان به صبر و شکیبایی امام حسن مجتبی (ع) اشاره شده و از ایشان به عنوان «ستاره صبر» یاد می‌شود.

در این داستان، کودکی در سفر خیالی خود، با سلمان فارسی همراه می‌شود. سلمان از دوران بردگی خود سخن می‌گوید و او را به دیدن مردی می‌برد که سخت مشغول کار است. مرد با دیدن آن‌ها به گرمی سلام می‌کند و با دستان پینه‌بسته‌اش، دستان کودک را صمیمانه می‌فشارد. آن مرد که با احترام و محبت با کودکان یتیم رفتار می‌کند و درخت خرما می‌کارد، کسی نیست جز حضرت علی (ع)، کسی که وقتی دعوت پیامبر اکرم (ص) را به اسلام پذیرفت، فقط ده سال داشت.

نویسنده داستان زندگی «سلمان فارسی» را روایت می‌کند که در دو بخش بیان شده است. در بخش اول، روزبه (سلمان فارسی)، نزد راهب مسیحی پیری زندگی می‌کند. راهب با فرارسیدن مرگش، روزبه را به دنبال پیدا کردن آخرین پیامبر خدا می‌فرستد و سه نشانه از پیامبر اکرم (ص) را به او می‌گوید. بخش دوم درباره کودکی و جوانی سلمان است و اینکه چگونه دین زرتشت را کنار می‌گذارد و به دین مسیحیت درمی‌آید.

اعراب به هر آبگیری «غدیر» می‌گویند. پیامبر اکرم (ص) در راه بازگشت از آخرین حج خود، در حالی که هزاران نفر ایشان را همراهی می‌کنند، در اطراف غدیر یا آبگیر «خُم» فرمان توقف می‌دهند و در خطابه‌ای پرشور، حضرت علی (ع) را وصی و جانشین خود معرفی می‌کنند. در پایان کتاب، آیاتی از قرآن کریم، درباره واقعه غدیر خُم، آورده شده و برای آگاهی بیشتر، کتاب‌هایی معرفی می‌شود.

حجاب از جمله موارد مذهبی است که درآیین اسلام به رعایت آن سفارش شده است. در این کتاب که گفت و گوی مادر و دختری است در این باره، مادر دلایلی برای داشتن حجاب می‌آورد و کودک را مجاب می کند که داشتن حجاب نشانۀ شخصیت و معرف فرد است.

این کتاب شامل ۸ داستان کوتاه است که به مسائل دینی ــ مذهبی می‌پردازد. ماه رمضان، نماز و صحبت کردن با خدا، ذکر گفتن با تسبیح، رفتن به مسجد با لباس پاکیزه و استفاده از سنگ به جای مُهر در مواقعی که مُهر وجود ندارد، از جمله موضوعاتی است که نویسنده به آن‌ها پرداخته است. همچنین درباره نذری دادن به پرنده‌ها و بارش باران و خوشحالی گنجشک‌ها نیز صحبت می‌کند.

کتاب حاضر حاوی داستان‌هایی کوتاه و تصویری از سیره پیامبر و ائمه معصوم است که درست زندگی کردن و زیبا زیستن را به مخاطبان می‌آموزند. از جمله این داستان‌ها، داستان «مرد ناشناس» است. حضرت علی (ع) بدون اینکه خودشان را معرفی کنند، به زنی کمک می‌کنند که شوهرش را در جنگ از دست داده است و... .