رؤیای مهشید

این کتاب پنجمین مجموعه شعرِ شاعر بوده و حاوی بیست و نُه قطعه شعر است که در قالب قصیده سروده شده‌اند. «تجاهل»، «فریفته»، «اهریمن»، «اشتباه»، «سکوت» و «رویای مهشید» نام برخی از این اشعار است. شاعر در شعر «اشتباه»، خود را برای انتخاب اشتباهی که کرده است، ملامت می‌کند و در شعر «سکوت»، غمش را با سکوتش پنهان می‌کند. در شعر «رویای مهشید» آمده است: « برو تا مگر آسمان‌های دور، پِر خسته‌ات را نوازش کنند ـــ نه این آسمان کوتاه و تنگ، که با سنگِ نیرنگ سازش کنند.»