تاریخ

مجموعه «شخصیت‌های مانا» با هدف ارائه الگوهای موفق، به زندگی شخصیت‌های نیک‌نامی می‌پردازد که در عرصه دانش، فرهنگ، سیاست و اجتماع در ایران معاصر می‌زیسته‌اند. این مجموعه که برای عموم مخاطبان به ویژه جوانان تهیه شده است برآیند ضرورتی است که در پهنه ارائه آثار دقیق و مستند از زندگانی افراد تأثیرگذار پدید آمده‌ است. کتاب حاضر در سه فصل با عناوین «مروری کوتاه بر زندگی خلیل عمرانی»، «خدمات و فعالیت‌های فرهنگی، ادبی و اجتماعی» و «آرا، اندیشه‌ها و آثار» نگارش شده است. در پایان کتاب نیز منابع، ماخذ، اسناد و تصاویری برای مخاطب قرار داده شده است.

این کتاب به زندگی دکتر محمد قریب می‌پردازد. او یکی از اولین پزشکان متخصص اطفال و بنیان‌گذار نخستین بیمارستان تخصصی کودکان در ایران است. قریب در سال 1288 در روستایی از توابع آشتیان به دنیا آمد و یکی از کسانی بود که به عنوان اولین گروه دانشجویان برای ادامه‌ی تحصیل به فرانسه رفت و بعد از اتمام تحصیلاتش به ایران بازگشت و زندگی خودش را وقف درمان کودکان و راه‌اندازی بیمارستانی برای آن‌ها کرد. او علاوه بر این‌ها در دانشگاه تهران، دروس پزشکی را به دانشجویان این رشته درس می‌داد. دکتر قریب یک کتاب نیز درباره‌ی بیماری‌های کودکان تالیف کرده است. او در سال 1353 بر اثر سرطان از دنیا رفت. کتاب حاضر با روایت داستان زندگی دکتر محمد قریب به کودکان انگیزه می‌دهد و به آن‌ها نشان می‌دهد که با تلاش و پشتکار خودشان نه تنها می‌توانند انسان‌هایی موفق بشوند بلکه می‌توانند در مسیری گام بردارند که در خدمت هم‌نوعان خودشان باشد.

کتاب حاضر داستان مصور زمین و دیگر سیاره‌های منظومه‌ی شمسی را از گذشت روایت می‌کند. در این سفر هیجان‌انگیز برگ برگ تاریخ را ورق می‌زنیم تا ببینیم در گذشته در زمین و دیگر سیاره‌ها چه اتفاقاتی افتاده است. این اثر به شیوه‌‌ای جذاب، با بهره‌گیری از تخیل و تصویرگری مناسب، اطلاعات فراوانی را درباره‌ی نجوم، جنگ و تاریخ کشورها در اختیار کودکان قرار می‌دهد.

مجموعه «کی؟ چی؟ کجا؟ » رازهای تازه‌ای درباره‌ی شخصیت‌های بزرگ، رویدادهای‌ مهم و مکان‌های شگفت‌انگیز ایران عزیز را بازگو می‌کند. این کتاب به مخاطب می‌گوید، وقتی از جزایر گالاپاگوس حرف می‌زنیم از کجا حرف می‌زنیم؟ از جزیره‌هایی شگفت‌انگیز روی خط استوا؟ از سرزمینی با گونه‌های جانوری و گیاهی منحصر به فرد؟ از مجمع‌الجزایر آتشفشانی در اقیانوس آرام؟ یا جایی دیگر؟ این کتاب را بخوانید تا بدانید.

با خواندن این کتاب پا به میدان‌های نبرد بگذارید و واقعیت‌های باورنکردنی درباره‌ی بزرگ‌ترین جنگجویان تمام دوران‌ها کشف کنید و با سلاح‌های آن‌ها آشنا شوید. مهم‌ترین نبرد اسکندر کبیر، جنگجویان فیل سوار، ژولیوس سزار، بودیکا، ناپلئون بناپارت، شاکا و جنگویان خیالی از جمله مواردی هستند که در این کتاب به آن‌ها پرداخته شده است.

بیهقی در دیوان، رسالت‌نامه‌ها و فرمان‌های مهم پادشاهان و امیران را مکتوب می‌کرد. کتاب تاریخ بیهقی کامل‌ترین سند از روزگار غزنویان به قلم ابوالفضل بیهقی است. بیهقی با قلمی شیوا، ‌دقیق و هوشمندانه وقایعی که دیده یا از افراد معتمد شنیده در این کتاب ثبت کرده است. از این اثر سی جلدی تنها پنج جلد آن باقی‌مانده و به دست ما رسیده است. در مجموعة حاضر داستان‌هایی از تاریخ بیهقی با زبانی ساده بازآفرینی و تصویرسازی شده است. ابوالفضل بیهقی در این داستان درباره غم از دست دادن استادش بونصر مشکان صحبت کرده است. او اشاره کرده است که بونصر مردی با فراست و امین بود. به خاطر اینکه بونصر درباره ابوالفضل بیهقی به امیر و وزیر مطالب خوبی گفته بود، او را به سمت معاونت بوسهل زوزنی، رئیس دیوان رسالت، منصوب کردند. کار برای بیهقی دشوار بود...

بیهقی در دیوان، رسالت‌نامه‌ها و فرمان‌های مهم پادشاهان و امیران را مکتوب می‌کرد. کتاب تاریخ بیهقی کامل‌ترین سند از روزگار غزنویان به قلم ابوالفضل بیهقی است. بیهقی با قلمی شیوا، ‌دقیق و هوشمندانه وقایعی که دیده یا از افراد معتمد شنیده در این کتاب ثبت کرده است. از این اثر سی جلدی تنها پنج جلد آن باقی‌مانده و به دست ما رسیده است. در مجموعة حاضر داستان‌هایی از تاریخ بیهقی با زبانی ساده بازآفرینی و تصویرسازی شده است. درا ین جلد می‌خوانیم «امیرمسعود برای نبرد با فردی به نام طغرل با لشکری عزیم راهی نیشابور شد. امیر تصمیم گرفته بود که طوری طغرل و سپاهش را محاصره کند که راه فراری برای او باقی نماند. طغرل سوارانی داشت که چابک بودند و به او خبردادند که امیر برای سرنگونی‌اش لشکر کشیده است. همه مطمئن بودند که طغرل گرفتار می‌شود اما یک اشتباه کوچک باعث شد سختی‌های زیادی پیش بیاید...»

بیهقی در دیوان، رسالت‌نامه‌ها و فرمان‌های مهم پادشاهان و امیران را مکتوب می‌کرد. کتاب تاریخ بیهقی کامل‌ترین سند از روزگار غزنویان به قلم ابوالفضل بیهقی است. بیهقی با قلمی شیوا، ‌دقیق و هوشمندانه وقایعی که دیده یا از افراد معتمد شنیده در این کتاب ثبت کرده است. از این اثر سی جلدی تنها پنج جلد آن باقی‌مانده و به دست ما رسیده است. در مجموعة حاضر داستان‌هایی از تاریخ بیهقی با زبانی ساده بازآفرینی و تصویرسازی شده است. در این جلد می‌خوانیم: «بکتوزون سپاه‌سالار نیشابور بود و امیرمحمود که در بلخ بود از اینکه نیشابور را به بکتوزون سپرده بودند ناراحت بود. ابوحارث امیرخراسان هوای هر دوی اینها را داشت. امیرمحمود اما روزی تصمیم گرفت بکتوزون را از سر راه بردارد. ابوحارث سعی کرد میان این دو صلح برقرار کند اما خودش گرفتار توطئه بکتوزون شد و ...»

بیهقی در دیوان، رسالت‌نامه‌ها و فرمان‌های مهم پادشاهان و امیران را مکتوب می‌کرد. کتاب تاریخ بیهقی کامل‌ترین سند از روزگار غزنویان به قلم ابوالفضل بیهقی است. بیهقی با قلمی شیوا، ‌دقیق و هوشمندانه وقایعی که دیده یا از افراد معتمد شنیده در این کتاب ثبت کرده است. از این اثر سی جلدی تنها پنج جلد آن باقی‌مانده و به دست ما رسیده است. در مجموعة حاضر داستان‌هایی از تاریخ بیهقی با زبانی ساده بازآفرینی و تصویرسازی شده است. در این جلد می‌خوانیم «عبدالغفار تعریف می‌کند که روزگاری سلطان محمود فرزندانش مسعود، محمد و یوسف را به سرزمین داور می‌آورد و در آنجا مستقر می‌کرد تا از جنگ بازگردد. این بچه‌ها در سرزمین داور در خانه‌ی بایتگین ساکن می‌شدند. بسالمی معلم این امیرزادگان بود و به آن‌ها درس می‌‌‌‌‌داد. بایتگین والی این سرزمین از سیستان با خودش صدوسی طاووس نروماده آورده بود که به زودی کلی تخم گذاشتند و تعدادشان زیاد شد...»

بیهقی در دیوان، رسالت‌نامه‌ها و فرمان‌های مهم پادشاهان و امیران را مکتوب می‌کرد. کتاب تاریخ بیهقی کامل‌ترین سند از روزگار غزنویان به قلم ابوالفضل بیهقی است. بیهقی با قلمی شیوا، ‌دقیق و هوشمندانه وقایعی که دیده یا از افراد معتمد شنیده در این کتاب ثبت کرده است. از این اثر سی جلدی تنها پنج جلد آن باقی‌مانده و به دست ما رسیده است. در مجموعة حاضر داستان‌هایی از تاریخ بیهقی با زبانی ساده بازآفرینی و تصویرسازی شده است. در این جلد می‌خوانیم: «عمرولیث پسری جوان و دلاور به نام محمد داشت. از قضا در پنج منزلی سیستان محمد سخت مریض شد و نمی‌شد او را تکان بدهند. به همین دلیل در آن‌جا ماند. طبیبان بسیاری بر بالین او می‌رفتند اما از کاری از پیش نمی‌بردند. عمرولیث برای رسیدگی به امور سیستان راهی شد و پسرش را با ندیمان و نوکران تنها گذاشت اما مدام از احوال پسرش خبر می‌گرفت تا روز هشتم....»