داستان

دو پیراشکی‌پز ماهر به شهر آمده‌اند و بر سر پختن پیراشکی با هم رقابت می‌کنند. آنها آن‌قدر در این کار زیاده‌روی می‌کنند که دیگر پیراشکی‌هایشان آن طعم و ظاهر آشنای قدیم را ندارند. پیراشکی‌های مربعی، مخروطی، سوراخ سوراخ یا حتی شبیه ماکارونی می‌پختند ولی دیگر پیراشکی نبودند. بالاخره روزی دختر کوچولویی به فروشگاه یکی از آنها رفت و گفت: «آقا من یک پیراشکی شکری می‌خواهم.» پیراشکی‌پز با تعجب گفت: «چی؟ پیراشکی شکری؟ دیگر کسی از این پیراشکی‌ها نمی‌پزد.» اما دختر جواب داد:...

هیچ چیز غیر ممکن نیست! درک این جمله، هدف نویسنده است که به زیبایی آن را پردازش کرده است. برنابا در یک آزمایشگاه مخفی زندگی می‌کرد. نصفش فیل و نصف دیگرش موش بود. در میان موجودات کامل و بی‌عیب و نقص، برنابا یک پروژه‌ی ناقص بود. او که همه‌ی عمرش زیر حباب شیشه‌ای زندگی کرده، تنها آرزویش این است که حباب را بردارد و آزاد شود. کتابی درباره‌ی شجاعت، تلاش، کار تیمی و امیدواری می‌باشد همچنین نور امید به خوبی در داستان دیده می‌شود.

کتاب «هزارپای پا شکسته» درباره‌ی قدرشناسی، مهربانی و کار جمعی نگارش شده است. یک روز پاهای پنجم هزارپا شکست و دوستانش به‌سرعت برای کمک به خانه‌اش رفتند. آنها سعی می‌کردند هر طور می‌توانند به هزارپا کمک کنند، اما او از همه‌چیز ناراضی بود و مدام بهانه می‌گرفت. دوستانش کلافه بودند ولی اعتراضی نمی‌کردند تا اینکه...

کتاب «پسر دوست داشتنی‌ام (مادر)» مجموعه‌ای از جملات محبت آمیز مادرانه خطاب به پسرها است که خواندن آن از سوی والد برای کودک، می‌تواند ارتباط آن‌ها را صمیمی‌تر از قبل کند. در واقع کودک در کنار رفتارهای محبت آمیز والدین، به محبت کلامی نیز نیاز داشته که این کتاب در همین راستا نوشته شده است. زمانی که این جملات از زبان شما جاری می‌شوند، کودک در کنار شما احساس امنیت و آرامش کرده است و بیش از قبل به شما عشق می‌ورزد. این کتاب درباره‌ی صحبت‌های مهربانانه و جرأت‌بخش مادری به پسرش می‌باشد.

کودکان دنیای اطراف‌شان را از دریچه بازی، تخیل و داستان تجربه می‌کنند. به همین دلیل، داستان‌ها یکی از مؤثرترین ابزارها برای آموزش مهارت‌های مهم زندگی مثل مدیریت استرس، حل مسئله و همدلی هستند. قصه‌گویی به بچه‌ها این امکان را می‌دهد که خود را جای شخصیت‌ها بگذارند، احساسات‌شان را تجربه کنند و راه‌های مواجهه با موقعیت‌های سخت را یاد بگیرند. بسیاری از کودکان در موقعیت‌هایی مثل جدایی از والدین، رفتن به مهد یا مدرسه، دچار نگرانی و اضطراب می‌شوند و نمی‌دانند چگونه آن را کنترل کنند. حتی ممکن است نتوانند درباره احساسات‌شان صحبت کنند، چون هنوز شناخت درستی از آن ندارند. داستان«جوجه‌تیغی کوچولو کجاست؟» با زبانی ساده و قابل فهم، راه‌های آرام‌سازی ذهن، بیان احساسات و کمک گرفتن از دیگران را، به شکلی لطیف و کودکانه به مخاطب خود می‌آموزد و مفاهیم همدلی، اضطراب و همراهی را برای کودک معنا می‌کند و به کودک نشان می‌دهد که او تنها نیست و این احساسات قابل درک و مدیریت هستند.

بچه فوکی به اسم نوکا با درآوردن خزهای جدید در بدنش به همراه مادرش کوچ می‌کند. او باید به سرزمین تازه‌ای برود. ولی نمی‌تواند دل از دوستان صمیمی خود بکند. بین راه برمی‌گردد اما گم می‌شود. درنهایت والی به اسم آتکا به او کمک می‌کند تا همراهان خود را پیدا کند.
این داستان درباره‌ی مهاجرت و بزرگ شدن است. کتاب می‌خواهد این را بگوید که در هنگام بزرگ شدن یک سری دوستی‌ها و علایق کودکی را از دست می‌دهیم. اما در مسیر بالغ شدن دوستی‌ها و آشنایی‌های جدیدی شکل می‌گیرد.

کتاب «آهسته نوک بزن دارکوب» درباره دارکوبی است که نوکش در تنه یک درختِ پوسیده گیر می‌کند. دوستش برای کمک به او سراغ بقیه حیوانات جنگل می‌رود اما در نهایت متوجه می‌شود که این خود اوست که باید به دارکوب گیرافتاده در تنه درخت کمک کند
قصه این کتاب درباره کمک به دیگران است و اینکه در هنگامه کمک بهتر است حواسمان را جمع کنیم تا بتوانیم به شکلی موثرتر کار کمک‌رسانی را انجام دهیم.

وانگاری ماآتای وقتی بعد از تمام‌شدن تحصیل به روستایی خود برگشت با کمال تعجب دید که درختان زیادی قطع‌ شده‌اند. دلش سوخت و تصمیم گرفت در باغچه حیاط خودشان درخت بکارد. وانگاری کارش را با کاشتن 9 درخت شروع کرد. بعد به زنان روستا و دیگر زنان سرزمین کنیا یاد داد که چگونه درخت بکارند. وانگاری سختی‌های زیادی کشید اما با کمک زنان 9 نهال را تبدیل به سی میلیون درخت کرد. این کتاب درباره‌ی زندگی وانگاری ماآتای طرفدار محیط‌زیست سرزمین کنیاست کسی که سرسبزی و طبیعت نابودشده سرزمین خودش را دوباره زنده کرد.

ترمزدستی و چراغ راهنما دو تا دوست هستند که قرار هست با کمک هم مأموریت بزرگی را انجام بدهند. آن‌ها می‌خواهند که ارث و میراث بابابزرگ پول‌دار را از یک بزمجه بگیرند! و این سرآغاز ماجراهایی است که در ادامه برای این دو دوست پیش می‌آید. در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «فکر کنم این‌‌جا دیگر ته‌خط است (این جمله مال یک فیلم است، ولی درمورد من واقعیت دارد). این زیرزمینِ زشت، با کلی وسایل زشت و کتاب‌های زشت و در‌ودیوار زشت، حق من نبود. منی که این‌همه بی‌گناهم! اما از یک چیز مطمئنم؛ بزمجه‌ی بابابزرگ هم دقیقاً یک جایی توی همین خانه است، بزمجه‌ی بی‌مصرفی که معلوم شد اصلاً بزمجه نیست و من به‌خاطرش دارم جانم را از دست می‌دهم!»

من، علی و بچه‌های دیگر چوب بستنی‌هایمان را رنگ کردیم و انداختیم داخل جوی آب و مسابقه قایق‌رانی راه انداختیم. هر قایقی به شکلی از دور مسابقه خارج شد جز قایق من و علی. در همین حال ناگهان پدر علی را از دور دیدیم که خیلی ناراحت و در فکر بود. از علی دلیل ناراحتی پدرش را پرسیدم. او گفت از وقتی بعثی‌ها جنگ را به دریا کشاندند بابا نتوانسته ماهی صید کند و برای همین ناراحت است. علی گفت دوست دارد که به پدرش کمک کند اما نمی‌داند چطور!