امامان

نویسنده در کتاب حاضر، بخش‌هایی از زندگی حضرت علی (ع) را روایت می‌کند. علی همچون نهالی زیبا در خانه پیامبر اسلام (ص) پرورش یافت و سرانجام با فاطمه، دختر پیامبر ازدواج کرد. چگونگی نزول آیه ولایت و غدیر بر پیامبر و جانشینی علی (ع) پس از پیامبر و رویارویی مخالفان با حضرت علی (ع) از موضوعاتی است که در این کتاب بررسی شده است.

«ام فروه» همسر امام باقر (ع)، فرزند خود، امام جعفر صادق را به خاندان امامت هدیه می‎دهد. صادق پس از پدر، با آنکه سن کمی داشت، پیشوای مسلمانان می‌شود. در این داستان، ضمن آشنایی با گوشه‌هایی از زندگی امام جعفر صادق (ع)، به توصیف ویژگی‌های اخلاقی و سیاسی ایشان و به طور ویژه در دوران حکومت منصور دوانیقی پرداخته می‌شود.

مادر امام سجاد (ع)، «شهربانو»، دختر پادشاه ساسانی، بود. او به اسارت مسلمانان درآمد و راهی مدینه شد. شهربانو با امام حسین (ع) ازدواج کرد و هنگام به دنیا آوردن امام سجاد (ع)، چشم از جهان فرو بست. «علی‌بن‌حسین» شاهد حماسه کربلا بود و همراه حضرت زینب به اسارت گرفته شد. سخنان ایشان در شهر شام، چشم مردم را به روی حقیقت گشود و موجب پشیمانی آنان شد. کتاب صحیفه سجادیه از امام سجاد (ع) است که در آن به مسائلی مانند توحید، عدل، رسالت و... پرداخته شده است.

«علی‌بن‌موسی» در شهر مدینه متولد شد و در دیار توس از دنیا رفت. امام رضا (ع) در دوره‌ای می‌زیست که خلفای عباسی با مشکلات عمده‌ای مواجه بودند و مأمون به دنبال راه‌حلی بود تا امام رضا (ع) را در این مشکلات دخیل کند و به همین منظور پست ولیعهدی را بر عهده او گذاشت. این کتاب با روایت داستان‌های کوتاهی به بررسی گوشه‌هایی از زندگی امام رضا (ع) می‌پردازد.

کتاب حاضر با تولد امام حسین (ع) در سال چهارم هجری آغاز می‌شود و با روایاتی از حضرت فاطمه (س)، ادامه می‌یابد. از جمله داستانِ قضاوت درباره زیبایی خط امام حسن (ع) و امام حسین (ع). سپس رحلت پیامبر اکرم (ص) و غم از دست دادن مادرِ امام را بیان می‎کند. آنگاه به داستان مخالفت امام حسین (ع) با یزید و واقعه کربلا می‌پردازد و سرانجام با شهادت امام به پایان می‌رسد.

امام حسن (ع) پس از درگذشت پدربزرگ و مادرش، تنها مونس علی (ع) بود. او تلاش کرد تا بی‌گناهی پدرش را در ماجرای قتل عثمان ثابت کند. حسن در کنار پدرش، علی (ع)، روزهای خلافت را پشت سر گذاشت و با از دست دادن پدر، جانشین او شد.

داستان این کتاب به باز روایی گوشه‌هایی از زندگی امام جواد (ع) اختصاص دارد. امام محمد تقی (ع) در مدینه به دنیا آمد. پس از مرگ پدر، مأمون او را به مدینه فرا خواند و دخترش را به ازدواج او درآورد. بعدها امام اجازه پیدا کرد به مدینه بازگردد، جایی که زندگی‌اش را وقف تدریس کرد. بعد از مرگ مأمون، امام به بغداد فراخوانده شد و به تحریک معتصم، خلیفه جدید و به دست همسرش مسموم شد.

امام محمد باقر (ع) فرزند امام سجاد(ع) و فاطمه، دختر امام حسن (ع) است. امام باقر (ع) از همان دوران کودکی به همه پرسش‌ها پاسخ می‌دادند و به همین علت به ایشان لقب باقر «شکافنده دانش‌ها» داده شد. به دستور «هشام»، خلیفه وقت، امام باقر (ع) و فرزندش، حضرت صادق، به شام تبعید شدند و سرانجام ایشان را مسموم و به شهادت رساندند.

در این کتاب، با روایتی داستانی، امام مهدی (عج) معرفی می‌شوند. ایشان پس از وفات امام حسن عسگری (ع) به امامت رسیدند و از طریق چهار سفیر یا نایب، با شیعیان تماس می‌گرفتند. پس از یک دوره هفتاد ساله، موسوم به غیبت صغری، غیبت کبری اتفاق افتاد. پس از پایان غیبت، وی با عنوان مهدی قیام خواهد کرد و او کسی خواهد بود که از طریق وی، حق و عدالت بار دیگر به پیروزی خواهد رسید.

امام حسن (ع) پس از درگذشت پدربزرگ و مادرش، تنها مونس پدرش، علی (ع)، است. او تلاش دارد تا ثابت کند که پدرش در ماجرای قتل عثمان بی‌گناه است. امام حسن (ع) در کنار پدر، روزهای خلافت را پشت سر می‌گذارد و با شهادت علی (ع) جانشین او می‌شود.