پیامبران

حضرت داوود صدای بسیار زیبایی داشت و نی می‌نواخت. شغلش چوپانی بود. او نه‌تنها فرماندهی لایق بود، بلکه در دعواها نیز همچون یک قاضی عادل عمل می‌کرد. زمانی که دشمن به شهر حمله کرد، داوود پیامبر شجاعانه به جنگ با آن‌ها رفت.

حضرت محمد(ص) پدرش را هرگز ندید و در خردسالی مادرش را از دست داد. مردم به او لقب امین داده بودند. در ماجرای نصب سنگ حجرالاسود به اختلافات پایان داد و مشکل را حل کرد. پیامبر اکرم با خدیجه، یکی از زنان ثروتمند مکه ازدواج کرد. ایشان در سن چهل سالگی، در غار حرا به پیامبری برگزیده شدند.

حضرت ابراهیم به فرمان خداوند، همسرش هاجر و فرزندش اسماعیل را در بیابانی رها می‌کند و می‌رود. اسماعیل تشنه است و هاجر در پی یافتن آب از این سو به آن سو می‌دود. سرانجام از زیر پای اسماعیل چشمه‌ای از دل خاک می‌جوشد. ابراهیم به فرمان خداوند در آن صحرا خانه خدا را بنا می‌کند و مراقبت از این خانه را به عهده اسماعیل می‌گذارد.

خداوند متعال آدم و حوا را خلق کرد و از روح خود در آن‌ها دمید. سپس فرمان داد تا همه فرشتگان به آدم سجده کنند؛ ولی شیطان نافرمانی کرد و از درگاه الهی رانده ‌شد. آدم و حوا در بهشت منزل کردند و از همه نعمت‌ها برخوردار بودند؛ اما شیطان همواره در پی فریب آن‌ها بود.

یعقوب، پسر اسحاق پیامبر است. او به سفارش پدرش به سرزمین شام می‌رود و مردم را به دین ابراهیم (جدش) دعوت می‌کند. بعد از سال‌ها حضرت یعقوب همراه با همسر و فرزندانش به کنعان باز می‌گردد و همسرش (مادر یوسف) از دنیا می‌رود. وقتی یعقوب می‌شنود که گرگ یوسف را دریده است، آنقدر اشک می‌ریزد که بینایی‌اش را از دست می‌دهد، ولی مرگ یوسف را باور نمی‌کند.

موسی زمانی به دنیا آمد که طبق دستور فرعون تمام نوزادان پسر را می‌کشتند. مادر موسی به فرمان خدا، فرزندش را به رود نیل سپرد. رود کودک را به قصر فرعون ‌برد و حضرت موسی در آغوش همسر فرعون که فرزندی نداشت، بزرگ ‌شد. او سال‌ها بعد به سرزمین مدین فرار کرد و در آنجا زندگی‌‌اش وارد مرحله جدیدی شد.

ادریس فرزند نبیره آدم که سیصد سال عمر کرد، بلند‌قامت و تنومند بود. او ستاره‌ها را می‌شناخت، علم ریاضی می‌دانست و دوختن لباس و نوشتن را به مردم می‌آموخت. ادریس مردم را به پرستش خدای یگانه دعوت ‌کرد. بعد از مدتی، به افرادی که به او و خدای یکتا ایمان ‌آوردند، افزوده ‌شد؛ اما پادشاه که خود را خدا می‌دانست، تحمل این وضعیت را نداشت و قصد کشتن ادریس را کرد.

حضرت یونس با مهربانی و صبر و حوصله مردم را به پرستش خدای یگانه و انجام عمل نیک دعوت می‌کرد؛ ولی مردم شهر همیشه او را مسخره می‌کردند. یونس پیامبر بعد از سال‌ها خسته ودل‌شکسته آن‌ها را نفرین کرد. مردم پریشان و نگران درحالی‌که انتظار عذاب الهی را داشتند، به اشتباهات خود اعتراف کردند و امیدوار به بخشش خداوند بودند.

دوازده برادر به بهانۀ بازی به دشت می‌روند. آن‌ها برادر کوچکشان را به درون چاه می‌فرستند و خود با پیراهن خونی او نزد پدر بازمی‌گردند و می‌گویند یوسف را گرگ درید. کاروانیان یوسف را پیدا می‌کنند. در بازار، عزیز مصر یوسف را می‌خرد و حضرت یوسف در منزل او بزرگ شده و سرانجام جانشین او می‌شود.

حضرت سلیمان، پسر داوودِ پیامبر و جانشین او بود. سلیمان به جای مال و ثروت از خدا حکمت و معرفت خواست و خداوند آنقدر به او معرفت و دانش داد که پیش از او و بعد از او به کسی نداده بود و به این ترتیب خداوند جن و انس و حیوان را فرمانبردار او ساخت. حضرت سلیمان سرزمین سبا و ملکه آن، بلقیس را تحت فرمان خود درآورد.