(یک داستان دنباله‌دار) The Ancient Promise of Tomorrow

تعطیلات پارسال، من و طاها و سارا رفتیم خانه پدربزرگ. آنجا که بودیم، هر شب قبل از خواب، پدربزرگ داستانی از زندگی امام‌ها برایمان تعریف می‌کرد. همیشه اول می‌گفت: روزی روزگاری در زمان‌های قدیم ... . یک شب سارا پرسید: «امام‌ها فقط در زمان‌های قدیم بودند بابایی؟ » من هم بعضی وقت‌ها، با شنیدن این داستان‌ها، توی دلم می‌گفتم خوش به حال آدم‌های آن زمان‌ها. طاها پرسید: «پس ما چه بابابزرگ؟ یعنی خدا هیچ امامی برای زمان ما نگذاشته است؟ » پدربزرگ گفت: «چرا بچه‌ها. همه امام‌ها راهنمای مردم در همه زمان‌ها هستند، ولی ما هم امام زمان خودمان را داریم. فردا که رفتیم جنگل، داستان‌شان را توی راه می‌گویم.» بعد هر چه خواهش کردیم و الکی قهر کردیم، قبول نکرد که همان شب تعریف کند.