درخت جان

در داستان «درخت جان» روزی که مادر سکینه با الاغش به ده برمی‌گشت، در بیابانی بی‌آب و علف، به درختی تنها و خشکیده رسید که انگار به او می‌گفت: «به من آب بده. من تشنه‌ام.» مادر سکینه به آن آب می‌دهد، ناگهان به درختی پربار و پرمیوه تبدیل می‌شود. مادر سکینه که در ده به مهربانی و بخشندگی معروف است، پس از تقسیم میوه‌ها بین بچه‌ها متوجه پسرک یتیمی می‌شود که میوه‌ای ندارد. تصمیم می‌گیرد هرطور شده برایش میوه بیاورد. پس راهی بیابان می‌شود تا درخت جادویی را پیدا کند. اما حالا انگار درخت ناپدید شده و باید فکر دیگری کرد...پسرک یتیم که در جست‌و‌جوی مادر سکینه راهی بیابان می‌شود، به صحنه‌ای عجیب و زیبا برخورد می‌کند...