ادبیات دینی

در این داستان با تأملی در آیاتی از سوره‌های «بقره» و «اعراف»، داستان خلقت انسان و سجده کردن فرشتگان بر انسان و سرپیچی کردن ابلیس از این کار بازگو می‌شود. فریب خوردن آدم و حوا و رانده شدن آن‌ها به زمین از دیگر موضوعاتی است که در داستان به آن پرداخته شده است.

پس از آنکه قوم لوط گرفتار بلای عظیم الهی شدند و از بین رفتند، مردمی در نزدیکی آنجا شهری بنا کردند و نام آن را مدین گذاشتند. مردم آن دیار به تجارت مشغول بودند و در معامله «غش» می‎کردند. شعیب پیامبر به ارشاد آنان پرداخت؛ اما مردم نصیحت نمی‌پذیرفتند تا آنکه آنان نیز به بلای الهی گرفتار شده و از بین رفتند.

بعد از داوود نبی (ع)، پسرش حضرت سلیمان (ع) جانشین او شد. خداوند نیروهای عجیبی در اختیار او قرار داد تا پیامبری قدرتمند باشد. در این داستان از نیروهای سلیمان نبی و چگونگی ایمان آوردن ملکه سرزمین سبا از آفتاب‌پرستی به یکتا‌پرستی و نیز چگونگی فوت سلیمان پیامبر صحبت شده است.

این کتاب به استناد سوره «کهف» از قرآن کریم، به داستان اصحاب کهف می‌پردازد. این داستان به دوران فرمانروایی «دقیانوس» که حاکمی خودخواه و ستمگر بود، باز می‎گردد که شش نفر از درباریان خداپرست به رهبری «تلمیخا»به مخالفت با او قیام کردند.

حضرت عیسی (ع) چند نفر از حواریون خود را به انطاکیه فرستاد تا مردم آنجا را به یکتاپرستی دعوت کنند. آن‌ها با معجزاتی مثل شفای بیماری‌های لاعلاج و زنده کردن مردگان این کار را انجام دادند؛ اما با دستور پادشاه زندانی شدند تا اینکه شمعون یکی دیگر از حواریون به دربار پادشاه راه یافت و سعی کرد تا دوستان خود را نجات دهد.

در دهم رمضان سال هشتم هجری، مسلمانان با همراهی پیامبر اسلام، حضرت محمد (ص)، مکه را فتح می‌کنند. ابوسفیان به ظاهر مسلمان می‌شود و توطئه‌چینی می‎کند؛ اما این توطئه به نفع مسلمانان به پایان می‌رسد و ارحم‌الراحمین بودن خداوند بزرگ به نمایش گذاشته می‌شود.

این داستان بر اساس آیات ۸۲ تا ۸۶ سوره «مائده» نوشته شده است. بزرگان مکه که گمان می‎کردند حضور حضرت محمد (ص) به ضرر آن‌هاست، سعی داشتند تا نجاشی را با دادن هدیه‌های گران‌قیمت تطمیع کنند تا نجاشی به دعوت پیامبر اکرم (ص) برای گرویدن به اسلام پاسخ منفی بدهد. تصمیم‌گیری عاقلانه و هوشمندانه از نکات این داستان است.

این کتاب دربردارنده دو داستان کوتاه از حضرت «عزیر» با استناد به آیه ۲۹۵ از سوره بقره و «برصیصا»، از بندگان زاهد پروردگار و از مردمان بنی‌اسرائیل، با استناد به آیات ۱۶ و ۱۷ سوره حشر است. توکل و ایمان به خدا از موضوعاتی است که در این داستان‌ها به آن توجه شده است.

این داستان با تأملی در آیات سوره شعرا و آیه ۱۳۰ سوره اعراف به رشته تحریر در آمده است. در این روایت حضرت موسی (ع) فرعون را به یکتاپرستی دعوت می‌کند. همچنین به معجزات حضرت موسی و از جا کنده شدن برج فرعون اشاره می‌شود که نماد قدرت او بود و موجب تحکیم ایمان یاران موسی (ع) به خداوند شد.

این کتاب حاوی دو داستان کوتاه قرآنی است. داستان نخست با استناد به سوره «قلم» و با موضوع بخشش و انفاق نوشته شده است. داستان دوم با تأمل در آیه ۲۸ سوره «فرقان» به رشته تحریر در آمده است و ماجرای قوم «رَس» و چگونگی دعوت آن‌ها به یکتاپرستی را بازگو می‌کند.