داستان‌های مذهبی

داستان ابرهه و فیل‌هایش را همه شنیده‌ایم. ابرهه و سپاهش به خانۀ خدا حمله کردند. به فرمان خدا پرندگانی در آسمان ظاهر شدند، سنگ‌هایی را روی آن‌ها انداختند و سپاه دشمن را نابود کردند. کتاب حاضر همین ماجرا را در قصه‌ای به زبان ساده آورده است. سرتاسر داستان با تصویرهایی مرتبط همراه شده است تا مخاطب بهتر در جریان داستان قرار بگیرد. در انتها نیز سورۀ فیل که در همین باره نازل‌شد، آمده است.

در کربلا و جنگ امام حسین با یزیدیان، کودکان و نوجوانانی نیز حضور داشتند که بعضی از آن ها جنگیدند و شهید شدند. کتاب حاضر از مجموعه‌ای چندجلدی، داستان محمد، پسر سعیدبن عقیل را شرح می‌دهد که در ماجرای عاشورا، همراه خانواده، در صحرای کربلا حضور داشت. پس از شهادت حضرت عباس، او نیز به شهادت رسید.

در کربلا و جنگ امام حسین با یزیدیان، کودکان و نوجوانانی نیز حضور داشتند که بعضی از آن ها جنگیدند و شهید شدند. کتاب حاضر از مجموعه‌ای چندجلدی، داستان علی‌اکبر، پسر حسین‌بن علی را شرح می‌دهد که قبل از شهادت امام حسین، با تیر دشمن به شهادت می‌رسد.

در کربلا و جنگ امام حسین با یزیدیان، کودکان و نوجوانانی نیز حضور داشتند که بعضی از آن ها جنگیدند و شهید شدند. کتاب حاضر از مجموعه‌ای چندجلدی، داستان قاسم، پسر حسن‌بن علی را شرح می‌دهد که قبل از شهادت امام حسین و یارانش، در ماجرای عاشورا، به دست یکی از یاران دشمن به شهادت رسید.

در کربلا و جنگ امام حسین با یزیدیان، کودکان و نوجوانانی نیز حضور داشتند که بعضی از آن ها جنگیدند و شهید شدند. کتاب حاضر از مجموعه‌ای چندجلدی، داستان قاسم، پسر حبیب‌بن مظاهر را شرح می‌دهد که بعد از شهادت امام حسین و یارانش، وقتی سر بریدۀ پدرش را دید، طاقت نیاورد و دشمن را آن‌قدر تعقیب کرد تا پنهانی او را کشت.

دربارۀ زندگی امام رضا (ع) بسیار خوانده و شنیده‌ایم. کتاب حاضر داستانی است دربارۀ زندگی امام هشتم که اصل آن به زبان فارسی نگاشته شده، اما این کتاب ترجمۀ عربی آن است. داستان تقریباً ساده است و خواندن آن به تقویت زبان عربی مخاطبان نیز کمک بسیاری می‌کند.

امام «هادی» (ع) پانزده ذی‎الحجه، سال ۲۱۲ هجری قمری، در شهر «مدینه» به دنیا آمدند. پدرشان امام «جواد» (ع) و مادرشان، «سمانه» نام داشتند. امام هادی (ع) در دوران حکومت «خلفای عباسی» زندگی می‏‌کردند. مأموران حکومت همه‌جا را تحت‌نظر داشتند و کوچک‌ترین فعالیت مسلمانان را سرکوب می‌‏کردند. حاکم شهر، «متوکل»، از دشمنان خاندان امام بود و از هر فرصتی برای آزار و اذیت آنان استفاده می‎کرد. به همین دلیل امام پنهانی فعالیت می‏کردند. سرانجام امام را از مدینه به شهر «سامرا» بردند و... . امام هادی در سن ۴۲ سالگی در شهر سامرا با زهر مسموم شدند و به شهادت رسیدند.

امام جواد (ع) در دَه رجب سال ۱۹۵ هجری قمری به دنیا آمدند. نام پدرشان «علی‎بن‌موسی‌الرضا» (ع) و مادرشان «خیزران» بود. وقتی امام جواد برای امامت انتخاب شدند، سن کمی داشتند. مردم به خاطر رفتار خوب امام روز به روز بیشتر به ایشان علاقه‎مند می‎شدند و به نزد ایشان می‎رفتند تا از دریای علم و دانش امام بهره ببرند. «مأمون» خلیفه وقت، امام را مجبور کرد به بغداد بروند تا تمام کارهای ایشان را زیرنظر داشته باشد. بعد از مأمون، «معتصم» حاکم شد... . سرانجام ایشان را با زهر مسموم کرد. امام جواد (ع) در شهر کاظمین به خاک سپرده شدند.

امام موسی کاظم (ع) در روز هفت صفرِ سال ۱۲۸ هجری قمری، در محلی بین مکه و مدینه به دنیا آمدند. نام پدرشان امام «جعفر صادق» (ع) و مادرشان «حمیده» بود. امام کاظم به سختی در مزرعه کار می‏‌کردند و تمام درآمدشان را به مردم نیازمند می‎دادند. مردم به ایشان «باب‎الحوائج» می‎گفتند، یعنی به علت جایگاه ویژه‌ای که نزد خدا دارند، دعاهایشان برآورده می‌شود. امام با افرادی که از نادانی با ایشان دشمن بودند، با بردباری و اخلاق خوش رفتار می‏‌کردند؛ ولی با ستمکارانی که برای منافع خودشان با ایشان مخالفت داشتند، به سختی مبارزه می‎کردند. امام کاظم (ع) به دستور «مأمون»، حاکم وقت، مسموم شدند و به شهادت رسیدند.

امام محمد باقر (ع)، اول رجب سال ۵۷ هجری قمری، در شهر مدینه، به دنیا آمدند. پدرشان امام سجاد (ع) و مادرشان فاطمه، دختر امام حسن مجتبی (ع) بودند. امام باقر در واقعه کربلا چهارساله بودند و همراه چندنفر از خانواده پیامبر به اسارت گرفته شدند. امام باقر بعد از شهادت پدرشان به امامت رسیدند. ایشان علم و دانش زیادی داشتند و در همه زمینه‎ها به دیگران آموزش می‎دادند. برای همین به ایشان «باقرالعلوم»، یعنی شکافنده علم‌ها، می‏‌گفتند. امام باقر در سن ۵۷ سالگی به دستور «هشام‌بن عبدالملک» مسموم شده و شهید می‎شوند.