نثر ادبی و خاطره

شهید «غلامعلی ابراهیمی»، جانشین واحد تعاون لشگر 17 علی‌ابن‌ابی‌طالب (ع)، در سال 1336 در روستای بیدهند در حوالی قم به دنیا آمد. او در فعالیت‌های انقلابی شرکت مستمر داشت و با شروع جنگ به جبهه رفت. غلامعلی ابراهیمی در سال 1367 در منطقه والفجر به شهادت رسید. در جلد 32 از مجموعه «ستارگان حرم کریمه»، زندگی این شهید با روایت خاطراتی از او بررسی می‌شود. تصاویر کتاب نیز روایتگر بخش‌هایی از زندگی اوست.

«حسین قاسمی» در روستای کرمجگان قم، در سال 1342 متولد شد. او جانشین واحد تخریب لشکر 17 علی‌ابن‌ابی‌طالب بود و در 8 سال دفاع مقدس، در عملیات گوناگونی شرکت داشت و سرانجام در سال 1365، در شلمچه به شهادت رسید. جلد 28 از مجموعه «ستارگان حرم کریمه»، با روایت خاطرات و وصیت‌نامه شهید قاسمی، به معرفی او اختصاص دارد. تصاویر کتاب نیز گوشه‌هایی از دوران مبارزاتی شهید را ترسیم می‌کند.

«عباس حاجی‌زاده» در سال 1332 در قم متولد شد. تواضع و ادب از ویژگی‌های مهم اخلاقی او بود. با شروع جنگ، راهی جبهه شد و در سال 1363 در جزیره مجنون به شهادت رسید. در جلد 27 از مجموعه «ستارگان حرم کریمه»، خاطراتی از این شهید که جانشین گردان سید‌الشهدا بود، بیان شده و وصیت‌نامه او آورده می‌شود. در پایان کتاب، زندگی حاجی‌زاده به روایت تصویر ارائه شده است.

جلد 23 از مجموعه «ستارگان حرم کریمه»، روایتی از ابعاد شخصیتی شهید «محمود شاهدی»، فرمانده گردان علی‌بن‌جعفر (ع) استان قم است. شهید شاهدی فرزند «قنبرعلی» در سال 1342 در قم چشم به جهان گشود. او در 15 مرداد 1362 در عملیات والفجر 3، در غرب کشور که در تنگه دربند عراق انجام شد، بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. نویسنده در این کتاب با بیان خاطراتی از شهید به روایت خانواده‌اش و نیز متن وصیت‌نامه و تصاویری از دوران زندگی این شهید، خواننده را با سیر و سلوک رفتاری او آشنا می‌کند.

«محمد‌حسین شیخ حسنی» فرمانده واحد تأمین و پشتیبانی لشگر 17 علی‌ابن‌ابی‌طالب در سپاه پاسداران بود و در جزیره مجنون به شهادت رسید. در این جلد از مجموعه «ستارگان حرم کریمه»، با بازنویسی خاطراتی از شهید شیخ حسنی، به همراه وصیت‌نامه و تصاویری از او، زندگی این شهید بررسی می‌شود.

شهید «سیدحسین روحانی» در زندگی خود به درستی و حقیقت گرایش داشت و در راه دین خستگی‌ناپذیر بود.پس از پیروزی انقلاب، با شرکت در جنگ تحمیلی، به عنوان مسئول عقیدتی _ سیاسی لشگر 17 علی‌ابن‌ابی‌طالب در سال 1365، در جزیره مجنون به شهادت رسید. جلد 16 از مجموعه «ستارگان حرم کریمه»، زندگی این شهید را بررسی می‌کند. این بررسی در پایان کتاب به روایت تصویر انجام شده است.

«فضل‌الله» پسر ارشد خانواده بود. او از کودکی کمک‌حال پدر بود و در حالی که درس می‌خواند، کشاورزی و دامداری هم می‌کرد و البته از ورزش هم غافل نبود. حضور او در جبهه، وزنه سنگینی به حساب می‌آمد. فضل‌الله به خاک دشمن می‌زد، وجب به وجب آن را اندازه می‌گرفت و برمی‌گشت. گزارش‌های دقیق افرادی مانند او، نقشه‌های فرمانده‌هان عراقی را نقش برآب می‌کرد. فضل‌الله خراسانی در سال ۱۳۶۵ در شهر «مهران» دعوت حق را لبیک گفت و به شهادت رسید.

«رفعت‌الله» از کودکی کمک‌خرج خانواده بود و فرصتی برای درس خواندن نداشت، مگر تا ششم ابتدایی، اما هوش و استعداد بی‌نظیرش باعث شد که نه‌تنها زبان عربی و ترجمه قرآن، بلکه زبان انگلیسی را هم بیاموزد.در جبهه برای جوان‌های پانزده، شانزده ساله پدری می‌کرد و همه جوره برایشان مایه می‌گذاشت؛ حتی با شستن لباس‌هایشان. رفعت‌الله مردانی در سال ۱۳۶۱ در عملیات محرم به شهادت رسید.

«مسعود» پسر زرنگی بود و دبستان و راهنمایی و دبیرستان را در قزوین خواند. سپس همراه برادرش به تهران رفت و هم درس خواند، هم کار کرد و به دلیل ضعیفی چشم از سربازی معاف شد. مسعود عاشق کتاب بود و تازه مغازه کتاب‌فروشی باز کرده بود که بنای سپاه گذاشته شد. او هم سپاهی شد و با اولین گروه‌ها به کردستان، قصر شیرین و ایلام و... رفت. در جنگ ایران و عراق چندین بار مجروح شد و سرانجام در بیست و یک رمضان ۱۳۶۱ به شهادت رسید.

«ابراهیم» بعد از مدرک ابتدایی، برای راهنمایی و دبیرستان به ساوه رفت. تا فصل درس بود، پای درس و مشق می‎‌نشست و تابستان‌ها هم می‌رفت سر کار. بوی مبارزه که به مشامش خورد، پسر امام شد و مسجد هم پاتوقش شد. سال ۶۰ با لباس سبز پاسداری به جنوب رفت. فرمانده دسته و گروهان و گردان، مسئولیت‌های او در روزهای سخت جنگ بود. سال ۶۵، پاشنه پایش در «مهران» جا ماند و سرانجام در تیر ماه ۱۳۶۷ در خط پدافندی «مریوان» به شهادت رسید.