علوم تربیتی

یکی از مهم‎ترین جنبه‎های دانشِ حرفه‎ایِ تدریس که مورد غفلت قرار گرفته است، دانش اخلاقی است. آموزش معلمان و ارتقای سیاست‌های آموزشی در افزایش شایستگی‌های آنان، نقش به‌سزایی دارد. دانش‌های مورد نیاز معلمان اهمیت زیادی دارد، اما در این خصوص محدویتی وجود ندارد. نویسنده کتاب، مستقیم به سراغ مسائل اخلاقی کلاس و روابط کاری معلمان می‎رود و نمونه‌های عملی و واقعی موجود در تحقیقات خود را بررسی و گزارش می‎کند. او نشان می‎دهد که معلمان چگونه می‎توانند تصمیمات اخلاقی خوبی اتخاذ کنند و در صورت ابهام در روش انجام کار، چگونه می‎توانند با تعارضات اخلاقیِ محیط کارشان مبارزه کنند یا اینکه چرا گاهی در این مورد کوتاهی می‏‌کنند.

ژاپن به عنوان کشوری در عرصه تکنولوژی و صنعت شناخته می‌شود و بسیاری از صاحب‎نظران نیز ریشه‌های این پیشرو بودن را در ساختار نظام آموزشی این کشور جست‌وجو می‎کنند. نویسنده در این کتاب، معمولاً از کشور ژاپن و به ویژه مدارس آن به عنوان نماد «جمع‎گرایی» یا «گروه‎گرایی» یاد می‎کند و از کشور امریکا به عنوان نماد «فردگرایی». وی نظام آموزشی این دو کشور را با هم مقایسه می‌‏کند و نشان می‌دهد که معلمان ژاپنی با دادن اختیار عمل به دانش‌آموزان، آن‌ها را خودمختار بار می‌‏آورند و فردیت آن‎ها ر ا در جمعیت جست‌وجو می‎کنند.

در این کتاب، به شکل تفصیلی با رویکرد به کارگرفته شده در تربیت معلم، یعنی تربیت «معلم فکور» آشنا می‎شوید که سعی دارد به صورت فزاینده، عمل فکورانه را درمعلم و دانشجومعلم بارور کند. با این رویکرد، از جمله موضوعات و محورهای زیر در کتاب پی گرفته می‌شود: «تربیت فکری معلم از نگاه دین»، «ابعاد تفکر انتقادی در تربیت معلم فکور»، «نویسندگی، ابزار حرفه‌‏ای و بالندگی معلم فکور»، «اخلاق حرفه‎ای معلم فکور»، »تجربه زیسته معلم فکور»، «فناوری اطلاعات و توسعه حرفه‎ای معلم فکور»، «دانشگاه فرهنگیان و تربیت معلم فکور».

کتاب پیش رو می‌کوشد به مخاطب بیاموزد چگونه طرح درس بنویسد. فصل‌های اول کتاب، کلیات مربوط به طرح درس و تدریس را ارائه داده‌است. فصل 3 به بررسی ساختار طرح درس اختصاص دارد. نحوۀ نوشتن اهداف طرح درس در فصل 4 آمده‌است. فصل پنجم کتاب به سازمان‌دهی محتوا مربوط می شود. انتخاب روش‌های تدریس متناسب با اهداف یادگیری و تولید مواد کمک آموزشی در فصل7 و سنجش آموخته‌ها در فصل 8 به بحث گذاشته‌ شده‌است. نمونه‌هایی از طرح درس‌های نوشته‌شدۀ معلمان در فصل 9 آمده و فصل آخر کتاب نیز دوسویه، غیرمکتوب و مجازی است.

دانستن تفاوت‌های پسران با دختران به والدین و مربیان کمک می‌کند چگونگی برخورد با هر دسته را بهتر درک کنند. نویسندۀ کتاب حاضر کوشیده‌است ضمن تأکید بر تفاوت‌های میان تربیت و آموزش پسران، موانع پیشرفت پسران در دوران قبل از مدرسه، اوایل مدرسه و حین مدرسه را بررسی کند. این کتاب نه تنها به جنبه‌هایی در ارتقای سطح آموزشی پسران اشاه‌کرده است، بلکه به لحاظ پرورشی به جنبۀ رشد هیجانی- اجتماعی پسران نیز می‌پردازد.

سنجش و ارزشیابی آموزشی از جمله عناصر مهم کلاس‌های درس محسوب می‌شود. کتاب پیش رو در بستر روش سنجش عملکرد، ضمن ارائۀ بحث‌های نظری، راهکارهایی عملی ارائه کرده و مثال‌هایی متنوع از دورۀ دبستان تا دبیرستان و در موضوعات متفاوت آورده است. تقسیم بندی نوینی از سنجش‌های عملکرد و طراحی نظام نمره‌گذاری جدیدی به نام راهنمای توصیف عملکرد، از جمله ویژگی‌های آن است. مثال‌هایی عملیاتی از سنجش تکوینی جاسازی‌شده در فرایند تدریس و یادگیری نیز در کتاب آمده‌اند.

یکی از نیازهای هر کودکی عشق بدون شرط است و این در حالی است که در بیشتر روش‌های تربیتی ابراز این محبت مشروط می‌شود و پیامی به کودک منتقل می‌شود با این مضمون که در صورتی تو را دوست داریم که رضایت ما را جلب کنی. کتاب حاضر شیوه‌هایی عملی را به والدین کودک می‌‌آموزد که چگونه خود را تابع طرح‌ها و برنامه‌های بیرونی کودک کنند. هر فصل از این کتاب یکی از کلیدهای این شیوه را به مخاطب می‌آموزد.

در مدرسه افراد بسیاری مشغول کارند. روی سخن این کتاب با چنین افرادی است که مسئول تعالی روحی واخلاقی دانش‌آموزان هستند. نویسنده که تجربۀ چندین ساله در ادارۀ مدرسه دارد، بیست اصلی را که به نظر او لازم است در امور مدرسه‌داری و کار با دانش‌‌آموزان بدانیم، به تفصیل شرح داده است. در هر مورد، نمونه‌هایی تجربه‌شده را مثال زده و راهکارهای خویش را در برخورد با این موارد آورده‌است.

کتاب حاضر ترجمۀ گزارشی است از نتایج اقدامات بخشی از پروژۀ شادسازی مدرسه‌ها که روابط مهم بین شادی و کیفیت آموزش را به رسمیت می‌شناسد. نویسندۀ کتاب، نظام‌های آموزشی را به نگاهی فراتر از قلمروهای سنتی یادگیری دعوت می‌کند تا به مخاطبان خود کمک کنند به موفقیت و شادمانی دست یابند. این کتاب تجربه‌های زیستۀ فراوانی از مدرسه‌ها به مخاطب ارائه می‌دهد.

دولت ژاپن بیشترین سهم از تولید ناخالص ملی خود را صرف دوره‌های آموزشی پیش از دانشگاه، به ویژه دوره‌های پیش از دبستان و ابتدایی، کرده است. در این کتاب با نگرشی علمی، به این موضوع و دلیل آن، پرداخته شده و با تحلیل چگونگی شکل‌گیری زمینه‌های ابتدایی نظام آموزشی ژاپن، روح حاکم بر آن حرکت ملی تبیین شده‌است. در این مسیر، پیشینۀ نظام آموزشی این کشور و تجربه‌های مدرسه‌های پیش دبستانی بیان شده‌اند و چگونگی برخورد مدرسه، خانواده و جامعه با کودکان تحلیل شده‌است.