شعر

اشعار این کتاب درباره ده تن از شخصیت‌های قیام عاشوراست که از آن جمله می‌توان به این شخصیت‌ها اشاره کرد: «امام حسین (ع)»، «حضرت زینب»، «علی‌اکبر»، «حضرت عباس» و «امام سجاد(ع)». اعتماد نکردن به آدم‌های دنیادوست، فداکاری، آزادگی، صبر و استقامت، توکل به خدا، تسلیم نشدن در برابر ظلم و گذشتن از آرزوهای جوانی در راه حق، موضوع این اشعار است. تصاویر کتاب نیز مصائب قیام عاشورا را به تصویر کشیده است.

مجموعه شعر حاضر شامل ۳۱ شعر است. مضمون تمامی شعرها پرنده و پرواز و آسمان است. «به خاطر تو»، «خیال»، «یک سار»، «تنهایی»، «التماس» و « رد پا» نام بعضی از این اشعار است. در شعر «تنهایی» شاعر تنهایی‌اش را با کلاغی که لب پرچین نشسته است، شریک شده، کلاغی که به اندازه او غمگین است. شعر « رد پا» از جای پای گنجشک‌ها می‌گوید که روی برف به جا مانده است و شعر «یک سار» درباره ساری است که از کوچ جا می‌ماند. شایان ذکر است که نقاشی‌های کتاب به حال و هوای اشعار رونق بخشیده است.

«سکوت ترجیح دورانی است که دل خسته است، توان هست؛ ولی اصراری به لب گشودن نیست. من در این دوران از دریچه دل سخن گفتم و حاصل، همین شی پانزده در پانزده روبه‌روست.» این کتاب مجموعه اشعاری است که درباره عشق سروده شده است. در هر صفحه تصاویری مرتبط با آن شعر ارائه شده و در صورت لزوم توضیح و معنای کلمات در پایین صفحه آورده شده است. در صفحه پایانی کتاب می‌خوانیم: « زلال آب چه دردناک می‌نماید رو، به دوره‌ای که هیچ درکی از تبلور نیست.»

این کتاب پنجمین مجموعه شعرِ شاعر بوده و حاوی بیست و نُه قطعه شعر است که در قالب قصیده سروده شده‌اند. «تجاهل»، «فریفته»، «اهریمن»، «اشتباه»، «سکوت» و «رویای مهشید» نام برخی از این اشعار است. شاعر در شعر «اشتباه»، خود را برای انتخاب اشتباهی که کرده است، ملامت می‌کند و در شعر «سکوت»، غمش را با سکوتش پنهان می‌کند. در شعر «رویای مهشید» آمده است: « برو تا مگر آسمان‌های دور، پِر خسته‌ات را نوازش کنند ـــ نه این آسمان کوتاه و تنگ، که با سنگِ نیرنگ سازش کنند.»

کتاب حاضر مجموعه‌ای از اشعار عاشورایی است که به شیوه ترکیب‌بند سروده شده‌اند. شاعر کوشیده است تا از زبانی نو و ترکیب‌هایی تازه استفاده کند. هر قطعه شعر «منزل» نام دارد که از منزل اول تا بیستم ادامه پیدا می‌کند. در انتهای کتاب، بخشی با عنوان توضیحات و اشارات آورده شده است که درباره هر شعر توضیحاتی، ازجمله معنای کلمات، تشبیهات و کنایات را ارائه می‌کند.

این کتاب مجموعه اشعاری است که درباره انقلاب اسلامی، دفاع مقدس، امام راحل، مقام معظم رهبری و مناسبت‌های انقلابی و ملی سروده شده است. نام برخی از این اشعار از این قرار است: «مقام امام»، «پایان هجران»، «پیام پیروزی»، «نفس اماره»، «تجلیل از بسیج» و «سلام بر صفای معلم». شعرها در قالب قصیده و مثنوی سروده شده‌اند. در شعر «پایان هجران» آمده است: « ای یوسف عزیز به کنعان خوش‌آمدی، آواره وطن سوی ایران خوش آمدی... .»

این کتاب مجموعه‌ای از اشعار کوتاه است که در ابعاد پانزده در پانزده به چاپ رسیده و به دو زبان فارسی ــ انگلیسی ارائه شده است. شاعر پاییز را به انسانی تشبیه می‌کند که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و گذشته‌ خود را آنقدر کم می‌داند که در لیوانی جا می‌شود. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «اگر باز هم ورق کم بیاورم، زیر شعرهایم نام تو را می‌آورم.» و «دلم شعر می‌خواهد و دست‌هایم خالیست از تمام آرایه‌های دنیا.»

این مجموعه شعر، حاوی پنجاه و پنج قطعه شعر بوده که در قالب قصیده سروده شده است. «همسفر»، «دریا»، «فرود اضطراری»، «قفس»، «گل» و «مدیریت عشق» نام بعضی از این اشعار است. شاعر در شعر «فرود اضطراری»، از شکست تلخ و صدها دردش سخن می‌گوید و در شعر «دریا»، صلح را نگه داشتن حرمت‌ها می‌داند. در شعر «مدیریت عشق» آمده است: «فرشِ دل زیر قدم‌های کسی پهن مکن، که بلد نیست نشستن سر این قالی را.»

کتاب حاضر در دو بخش شعر «آیینی» و شعر «عاشورایی» تهیه شده است. شعر آیینی قدمتی به عمر زبان فارسی دارد و موضوعات توحیدی، نیایشی، عرفانی، اخلاقی، ارزشی و... که با تعالیم اسلامی و باورهای دینی ارتباط تنگاتنگی دارند، در قلمرو شعر آیینی قرار می‌گیرند. شعر عاشورایی شعری است که موضوعش قیام امام حسین (ع) و وقایع مرتبط با آن است. شایان ذکر است که تمامی اشعار در قالب دوبیتی و رباعی سروده شده است. «ساده»، «هبوط»، «سوک»، «شق‌القمر» و «گریه‌های بی‌صدا»، نام برخی از شعرهایی است که دربخش «آیینی‌ها» آورده شده است و در بخش «عاشورایی‌ها»، اشعاری با نام‌های «غریب»، «فرزند آب»، «آتش در حرم» و «گریه ماه» به چشم می‌خورد.

این کتاب مجموعه‌ای از سیزده شعر است. «غول دلخوری»، «دغدغه»، «دلم همراه توست»، « گرگ و میش» و «کاش حرفی بزنی»، نام برخی از این اشعار است. شعر « دلم همراه توست» درباره فردی است که برای صید ماهی به دریا رفته است و دل شاعر همراه اوست تا بازگردد. در شعر «کاش حرفی بزنی»، شاعر معتقد است که کدورت بین دو نفر فقط با گفت‌وگو رفع می‌شود و شعر «گرگ و میش» بازگشت دوستی را روایت می‌کند که گرچه شاعر از دیدنش خوش‌حال می‌شود؛ اما خاطرات تلخی را نیز برای او زنده می‌کند.