امامان

در این کتاب در قالب 21 داستان‌واره، زندگی امام رضا (ع) روایت می‌شود. علی‌ بن موسی‌الرضا (ع) ملقب به «ابوالحسن» هشتمین امام شیعیان بعد از پدرش، امام موسی کاظم (ع) است. امام رضا (ع) در شهر مدینه متولد و در شهر توس از دنیا رفت.

نویسنده داستان زندگی حضرت فاطمه معصومه (س)، خواهر امام رضا (ع) را روایت می‌کند. پس از اینکه امام رضا (ع) از مدینه به خراسان می‌روند، نامه‌ای برای خواهرشان می‌فرستند و از ایشان می‌خواهند که مدینه را ترک کرده و به نزد ایشان به خراسان بروند. حضرت معصومه (س) راهی سفر می‌شوند؛ ولی در قم بر اثر بیماری رحلت می‌کنند و به خاک سپرده می‌شوند.

موضوع این داستان انتخاب دوست است. «ابو هاشم» از یاران امام پنجم شیعیان، با «عبدالرحمن» که مردی باایمان است، رفاقت می‌کند. امام با نقل داستانی از قوم موسی (ع) ابو هاشم را متوجه مسئله‌ای می‌سازد که در زندگی و ارتباطات جامعه امروز نیز تأثیرگذار است.

در این داستان به نقل از کتاب «اصول کافی»، با بازگویی داستانی از دو دوست که از یاران امام صادق (ع) نیز هستند، دو ویژگی اخلاقی، نیکی کردن و جواب بدی را با بدی ندادن و همچنین ارزش گذاردن به رابطه دوستی، مورد تبیین قرار می‌گیرد.

این داستان درباره ارزش ادب و رعایت آن در گفتار است. یکی از یاران امام صادق (ع) در حضور ایشان به غلامش ناسزا می‎گوید. امام با ناراحتی از او رو برمی‎گردانند و از آن به بعد هرگز کسی او را با امام نمی‌بیند.

این داستان از کتاب «بحارالانوار» بازنویسی شده است و کودکان را با امانت‌داری آشنا می‌کند. عبدالله از شاگردان امام صادق (ع) با داستانی که ایشان تعریف می‎کنند، متوجه می‌شود که حتی اگر بدترین انسان‌ها هم چیزی را به امانت به او بسپارند، باید از آن مراقبت کرده و به صاحبش بازگرداند.

امام حسن (ع) سوار بر اسب از کوچه می‌گذشت که مردی شامی جلوی امام را گرفت و به ایشان ناسزا گفت. امام رفتار مرد را تحمل و سپس با مهربانی مرد را به منزل خود دعوت کردند. مرد غریبه شرمنده و متوجه اشتباه خود شد.

نویسنده با روایت این داستان به ارزش احترام گذاشتن به مهمان اشاره می‎کند. امام رضا (ع) چند نفر از جوانان را به خانه‌شان دعوت می‌کنند. هنگام غذا خوردن، چراغ خاموش می‌شود. یکی از جوانان می‌خواهد چراغ را روشن کند؛ ولی امام اجازه نمی‌دهند و خودشان این کار را انجام می‎دهند.

در این داستان «ابراهیم» یکی از شاگردان امام صادق (ع) به دلیل خستگی با مادرش تندخویی می‎کند؛ اما با برخورد صحیح و صحبت‌های امام متوجه مقام والای مادر نزد خداوند می‌شود. این داستان از کتاب «بحارالانوار» انتخاب و بازنویسی شده است.

این داستان از کتاب «منتخب‌التواریخ» برگزیده و بازنویسی شده است. در این داستان پسری نوجوان به نام «قنبر» با مشاهده رفتار امام علی (ع) متوجه می‌شود که احترام به مقام پدر چه ارزش والایی دارد و میان رفتاری که پدر با پسرش دارد و رفتاری که پسر باید با پدرش داشته باشد، تفاوت وجود دارد.