شعر

کتاب حاضر مجموعه‌ای از اشعار انقلابی است. شاعر مردم انقلابی را که در زمستان ۵۷ در خیابان‌ها بودند، به آیینه تشبیه کرده است، آیینه‌هایی که با آمدن سربازها و شلیک گلوله‌ها هزارپاره و در خیابان‌ها پخش شدند. او می‎گوید باتون، شکنجه و گلوله درد داشت؛ اما طعم آزادی شیرین بود. او عقیده دارد با هر گلوله‌ای که بر سینه مردم می‌نشست، مغز دیکتاتور پریشان می‌شد و با فریادهای مردم، کوه‌های یخ ‌شکست و بهار رسید، بهاری که در زمستان آمد و....

کتاب حاضر مجموعه‎ای از سی و چهار شعر است که همگی در قالب غزل سروده شده‌اند. «کامل کدکن»، «شیراز خاتون»، «یا رسول‌الله»، «گل موعود»، «زخم کبود کبوتر» و «واقعه»، نام بعضی از این اشعار است. شعر اول درباره دکتر «شفیعی کدکنی» است. شعر دوم، شهرآشوبی برای شهر «شیراز» است. شعر سوم.... در شعر آخر، شاعر جهان را در حال نابودی می‎داند و مردمی که هیچ دستاویزی ندارند. فقط یک نفر می‎تواند دنیا را نجات دهد و آن امیرالمومنین، حضرت «علی»(ع) است.

این کتاب مجموعه‌‌ای است از 29 غزل و 11 رباعی. عشق، شهادت و ارادت به خاندان اهل بیت رنگ غالب در شعرهای این مجموعه است؛ گرچه مضامین عرفانی و اجتماعی نیز در شعرها دیده می‌شود. شاعر درباره امام حسین (ع) می‎گوید: «ناله‌ات در نفس باد مکرّر گم شد، گریه تو وسطِ خنده لشکر گم شد ــ سوره‎ای بود سپاهم که تلاوت کردم، آیه‎ای پشتِ سرِ آیه دیگر گم شد». در یکی از رباعی‌هانیز آمده است: «از کیسه نامِ این و آن می‎خوردید/ از خالی دستِ دیگران می‎خوردید/ یک عده پیِ نان شبِ خود بودند/ روزی که به نرخِ روز نان می‎خوردید».

این کتاب مجموعه‎ای از چهل و یک غزل است. شاعر از کودکی خود یاد می‌‏کند و از شعر باران و معتقد است که حتی در چهل‌ سالگی هم باید گاهی بچگی کرد و شعر باران را خواند. در شعر دیگری از درد و رنج چهل ساله‌اش شکایت می‎کند و در شعر بعدی پند می‎دهد که تا انسان زنده هست، باید عاشق باشد؛ چراکه روزی گِل کاسه‌گری خواهد شد، کاسه‎ای که شاید در دست طفلی برای گدایی باشد یا در خانه‌ای، جایی برای نبات و چای و هل. در شعر دیگری می‎گوید....

کتاب حاضر مجموعه‌ای از اشعار است که در قالب‌های نیمایی، غزل، مثنوی، رباعی و دوبیتی سروده شده‎اند. در اشعار نیمایی، شاعر خود را گلدانی می‎داند که بدون گل وجود معشوق، وجودش پوچ است. او مرگ را وقتی می‎داند که بدون یار باشد. نام برخی از غزل‎ها به این ترتیب است: «هجران»، «آیینه شکسته»، «روزشمار عربی» و «لحظه‌های بی‌تو بی‌ملاحظه‌اند». در شعر آخر آمده است: «به نگاهی شکفت و پنجره شد باز دیوار چند لحظه پیش، پر شد از نور کاسه چشمم، غرق دیدار چند لحظه پیش». «سهم بنی آدم»، «حیرت»، «تمنا»، «طلوع دیدار» و «تهمت»، نام بعضی از اشعاری است که در قالب رباعی و دوبیتی سروده شده است.

کتاب حاضر مجموعه اشعار عاشورایی است. این شعرها برمبنای رویایی که حضرت زینب(س) در کودکی می‎بینند و تعبیر «پیامبر اکرم»(ص)، سروده شده‌اند. حضرت زینب در خواب می‌بینند که توفان شدیدی همه‌جا را گرفته است، درخت پیری او را پناه می‎دهد؛ اما توفان آن‌قدر پرقدرت است که درخت کهن‌سال را هم از ریشه درمی‎آورد. او دستش را به شاخه‌های مانده از درخت می‎گیرد؛ ولی توفان آن شاخه‌ها را هم می‌شکند، در همین موقع دخترک هراسان از خواب بیدار می‎شود و....

کتاب حاضر مجموعه‌ای از قصیده‌واره و غزل‌قصیده است. شاعر این قصیده‌واره‌ها را مشق‌هایی از هر رنگ و در هر بحر می‎داند که هرکدام را به کسی پیشکش کرده و هر شعر را حبابی می‎داند که لباس بحر به آن پوشانده است. در قصیده‌واره «باران» آمده است: «باران شبیه آبشار آمد، سرشار آمد، سیل‌وار آمد ــ آمد شبیه سیل، اما سبز، بی‎دلهره، بی‌داردار آمد... . «دماوند»، «فقر»، «برف» و «غریب» نام بعضی از این قصیده‌واره‌هاست و «خلیج»، «آسمان» و «مادر»، نام برخی از غزل‌قصیده‌ها. در غزل‌قصیده‌ مادر، می‎گوید: «این عروس شکسته آیا کیست؟ کیست این زن خدای من! ها! کیست؟ این که آغوش کرده بر من باز، اینکه خوابیده است اینجا کیست؟

کتاب حاضر حاوی چهل شعر بوده که بعضی از مضامین این اشعار به این ترتیب است: سفر به کربلا، زائران حرم امام حسین(ع)، ازجمله جانبازانی که دست و پای خود را در راه دفاع از میهن فدا کرده‌اند و همچنین جانبازان شیمایی، شهیدان مدافع حرم، دختر سه ساله امام حسین(ع) و.... «گاهواره‌های بین راه»، «زائران به بارگاه قدسی‌ات می‎رسند»، «پرچم سیاه و سرخ»، «امتداد بوسه خدا» و «ما به قله فنا رسیده‌ایم»، ازجمله شعرهای این کتاب است.

این کتاب مجموعه اشعاری است که در قالب غزل سروده شده است و به سه بخش تقسیم می‌شود: شعرهای بین سال‌های ۸۷ ــ ۸۵، شعرهای بین سال‌های ۹۰ ــ ۸۸ و شعرهایی که بین سال‌های ۹۴ ــ ۹۱ سروده شده‌اند. اولین شعر از بخش دوم، به دکتر «شفیعی کدکنی» تقدیم شده است. در این شعر، شاعر خود را دختری از نسل «چنگیز» و عاشق می‎داند. یکی از شعرهای بخش سوم نیز با توجه به شعر «مهدی اخوان ثالث»، (سلامت را نمی‎خواهند پاسخ گفت، سرها در گریبان است) سروده شده است.

رباعی یکی از قالب‌هایی است که مضامین متنوع فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، اخلاقی، عرفانی و... را در خود می‌پذیرد. این قالب شعری به دلیل کوتاه بودن، بیشتر در یاد می‌ماند و از این رو در همه تاریخ ادبیات حضور قوی خود را حفظ کرده و محمل نازک‌اندیشی‌های شاعران گوناگون بوده است. میلاد عرفان‌پور از شاعرانی است که شیفته این قالب شعری است و بسیای از کشف‌های شاعرانه خود را در این قالب بیان کرده است. کتاب حاضر مجموعه‌ای از 73 رباعی است که در شش فصل دسته‌بندی شده است.در یکی از رباعی‌های فصل اول آمده است: «با اینکه دمی نبوده خرسند از من/ هرگز نبریده است پیوند از من/ از این همه عیب‌پوشی‌اش حیرانم/ انگار حیا کرد خداوند از من».