شعر

کتاب حاضر حاوی دو شعر درباره رنگ‌هاست. شعرها رنگ‌های مختلف را معرفی می‌کنند و به کودکان می‌آموزد که از مخلوط شدن سه رنگ اصلی، رنگ‌های دیگری به وجود می‌آید. در شعر اول، سه موش سفید کوچولو و بازیگوش، برای فرار از گربه به رنگ‌ها متوسل می‌شوند. در شعر دوم مداد رنگی‌های داخل جعبه، خودشان نقاشی می‌کشند و هر یک وظیفه خاصی را به عهده می‎گیرند.

کتاب حاضر شامل اشعاری است که رنگ‌های مختلف را برای کودکان توضیح می‌دهد. سبز، آبی، زرد، قهوه‌ای و نارنجی، رنگ‌هایی هستند که درباره هر کدام شعری آورده شده است. آبی رنگ دریا و آسمان است. فصل بهار و جنگل سبز هستند. قهوه‌ای رنگ میز و صندلی و ساقه‌هاست. هویج و خرمالو و نارنگی، نارنجی هستند و خورشید و لیمو، زرد هستند.

این کتاب از مجموعه «شعرهای خواندنی، شعرهای شنیدنی» است و قصه جوجه‌ای را روایت می‎کند که در حیاط مشغول دانه خوردن و جیک‌جیک کردن است. ناگهان گربه بلا صدای جوجه را می‌شنود و سعی می‌کند او را بگیرد. جوجه فرار می‌کند؛ ولی جایی برای پنهان شدن نیست تا اینکه روی طناب، لباس‌هایی را می‌بیند. جوجه زرنگ روی بند رخت می‌پرد و کنار مرغ و مرغابی روی یکی از لباس‌ها می‌نشیند. آیا گربه می‌تواند جوجه را پیدا کند؟

این کتاب از مجموعه «شعرهای خواندنی، شعرهای شنیدنی» است و حاوی چندین شعر کودکانه و خیال‌انگیز درباره موضوع‌های مختلفی است که کودکان به آن‌ها فکر می‌کنند. «گوش‌ماهی»، «چتر قشنگم»، «هندوانه» و «دو تا چشم و دو ابرو»، نام برخی از این شعرهاست. مضمون اصلی شعرها شادی است و در تصویر هر شعر، کودکی در حال لبخند زدن است.

این کتاب از مجموعه «سرزمین ایران، سرزمین ایمان» است. این بخش درباره امامان و امام‌زاده‌هایی است که در جاهای مختلف ایران هستند. امام رضا (ع)، در «مشهد»، حضرت معصومه (س) در شهر «قم»، حضرت شاه چراغ، برادر امام رضا (ع)، در «شیراز» و شاه عبدالعظیم در شهر «ری». همچنین به جمکران، وعده‌گاه عاشقان امام زمان(عج)، اشاره شده است. شاعر جای جای این سرزمین پهناور را مرقد شهیدان و دلیران می‌داند.

این کتاب از مجموعه «سرزمین ایران، سرزمین ایمان» است و به پرچم ایران اختصاص دارد. شاعر ابتدا برای هر رنگ پرچم، شعری آورده و آن‌ها را به رنگ‌ چیزهای مشابهی تشبیه کرده است. به عنوان مثال، رنگ سبز را به سبزه، شبدر، ریحان و گنبدپیامبر، رنگ سفید را به گل نرگس، صبح، روشنایی و برف و رنگ قرمز را به گل لاله و خاک کربلا تشبیه کرده است. سپس نقش الله را توصیف می‎کند و بعد درباره پرچم ایران سروده است: «سبز و سرخ و سفید است، به! چه رنگارنگ مانند بهار است... .»

کتاب حاضر متن‌هایی است که نویسنده خطاب به دخترش نوشته است. او درباره آفرینش، خُلق تنگ، نوروز، تولد مسیح، گنج‌های تو کجاست؟ ، صبر، نماز، روزه و... می‌گوید. او علت خُلق تنگ را گذر نکردن به کوی دوست می‌داند و گنج‌های هر کسی را مهربانی و عشق و بخشندگی. نویسنده درباره نماز می‌گوید: «گفت و شنودی پر رمز و راز میان آفریده و آفریدگار.» و درباره روزه: «پرهیز کردن از هر آنچه آدمی را شایسته نیست و این روزه را همه عمر باید گرفت.»

این داستان که به زبان شعر ارائه شده است، درباره دخترکی به نام «گُلی» است که مادرش سخت کار می‎کند تا برای دخترش لوازم‌التحریر تهیه کند و گلی بتواند درس بخواند؛ اما گلی درس‌ خواندن را دوست ندارد و مداد و پاک‌کن و مدادتراشش را مثل اسباب‌بازی‌هایش زیر پا می‎اندازد و آن‌ها را لگد می‌کند، مدادش را مرتب می‌تراشد و... تا اینکه روز امتحان از راه می‌رسد. گلی هیچ کدام از سوالات را نمی‌تواند جواب دهد و مداد و پاک‌کنش هم از او فرار می‌کنند. در همین موقع گلی با فریادی از خواب بیدار می‎شود.

پیرزن تصمیم می‌گیرد به خانه دخترش برود؛ ولی برای این کار باید از جنگل عبور کند. خاله‌پیرزن در جنگل با گرگ گرسنه روبه‌رو می‌شود که می‌خواهد او را بخورد. پیرزن می‎گوید: «من به چه دردت می‌خورم، نه گوشت دارم نه جون دارم، یه پوست و استخوان دارم، دارم می‌رم به خونه دخترم ...» و به این ترتیب گرگ را فریب داده و به راهش ادامه می‌دهد؛ اما کمی آن‌طرف‌تر، پلنگ و شیر را هم می‌بیند و همان حرف‌هایی را که به گرگ گفته است، به آن‌ها هم می‌گوید. سرانجام خاله‌پیرزن به خانه دخترش می‌رسد و یک هفته آنجا می‌ماند و استراحت می‌کند. بالاخره روزی فرا می‌رسد که پیرزن باید به خانه خودش برگردد؛ اما با شیر و پلنگ و گرگ چه کند؟

این کتاب شامل شانزده قطعه شعر در قالب چهارپاره است. «کبوترانه»، «ماه قبیله»، «تولد»، «خنده‌های آبی» و «بهانه»، نام برخی از این اشعار است. طبیعت، روابط اجتماعی، توکل به خدا، مهربانی کردن، دیدن حقیقت و تفکر در آن، ترسیم آرزوها و ایمان داشتن برای رسیدن به آن، حفظ محیط زیست و رشادت‌های حضرت «عباس (ع)» در قیام عاشورا، از مضامین این اشعار هستند.