نوجوانان

اشعار این کتاب را خودِ شاعر برای نوجوانان انتخاب کرده است. از بارزترین ویژگی‌های اشعار، ابراز عواطف نوجوانی است و بیشتر آن‌ها عاشقانه هستند. در شعر «تا لحظه آخر»، می‌گوید: «چیزی نمی‌فهمم از فارسی، از زیست. جز عشق تو چیزی در کله من نیست. کارم فقط این است تا لحظه آخر، هی می‌کشم یک قلب در گوشه دفتر». شاعر معتقد است که حتی «آلزایمر» هم نمی‌تواند نقش معشوق را از ذهنش پاک کند.

شعرهای این کتاب برای خوانندگان جوان و دبیرستانی انتخاب شده است. سادگی و صمیمیت، تنوع مضمون، زاویه دید خلاق و توجه به بافت خانوادگی که نوجوان به عنوان مخاطب در آن زندگی می‌کند، از ویژگی‌های این اشعار است. در شعر «بهشت کوچک»، آمده است: «ته یک کوچه تنگ و دو متری، نشسته خانه‌ای تنها و کوچک، من و بابا و مامان ساکن آن، شده اینجا کمد، ما هم عروسک... .»

شاعر این مجموعه، هنگام سرایش، با مخاطب خود هم‌قد می‌شود و از زاویه دید او به جهان می‌نگرد. در اشعار این کتاب، مهرورزی محور محتوایی دارد که با موسیقی کلام شاعر درآمیخته و لحظه‌های زیبایی را رقم می‌زند. در شعر «نگاه» می‌گوید: «من برکه آبی‌ام، تو ماهی، از برکه چه می‌شود بخواهی؟ یک آینه شکسته دارم، بی‌تابِ همیشه نگاهی.»

شعرهای این کتاب برای خوانندگان جوان و دبیرستانی‌ انتخاب شده است. شاعر در شعرهایش مخاطب نوجوان را دست کم نمی‌گیرد، به او احترام می‌گذارد و تلاش می‌کند مثل مخاطبش اندیشه و نگاه متفاوتی به جهان داشته باشد. از این رو، کشف شاعرانه، از ویژگی‌های شاخص آثار اوست. در شعر «دعا» می‌گوید: «درخت دستش را دراز کرد، آسمان پرنده‌ای در دست او گذاشت.»

شعرهای این کتاب، سرشار از نماد، نشانه و تلمیح است و به‌همین‌دلیل، مخاطبِ این شعرها، مخاطبِ خاص است؛ مخاطبی که با کشف و شهود در زمینه اساطیر اُنس و الفت دارد و از فضای رمزآلود شعرها لذتی دوچندان می‌برد. کتاب به سه بخشِ نیایش، پسر اردیبهشت و نیمه دخترانه جهان تقسیم شده است.در شعری آمده است: «زن کبوترانه تنهایی است، در وسعت ناباور عالم. به سرمه‌ای چشمانش بنگر تا حسرت پروازی را به تماشا بنشینی.»

کتاب حاضر مجموعه اشعاری است که برای جوانان دبیرستانی انتخاب شده و برای آموزش کارگاهی شعر نیز مناسب است. شعرها در سه بخشِ «طعم صلوات»، «در کوچه‌های یوش» و «لیلی» ارائه شده است. شعر «کوچه و رُفتگر» از بخش اول، حکایت رفتگرانی است که سحرگاهان مشغول رُفت‌وروب کوچه‌ها و خیابا‌ن‌ها هستند. شعر « آخرین خبر» از بخش دوم، از اجلاس پروانه‌ها می‌گوید و شعر... .

محور 27 شعر این کتاب، عاطفه است؛ اما شاعر می‌کوشد میان مخاطب و طبیعت پیوند برقرار می کند. شعر او با کمک به غنای عاطفه و اندیشه نوجوانان، نگاه مخاطب را تلطیف می‌کند. او درباره صلح می‌گوید: «صلح هرکجا پا گذاشت، جای کینه، جای بمب، یک درخت کاشت...». در شعر دیگری، درباره گل می‌گوید: «گل چیست؟ بوی باغچه یا رنگ و روی باغچه. من توی این فکرم که هست گل آبروی باغچه...».

شاعر در شعرهایش با انسان‌ها و عناصر طبیعت ارتباط برقرار کرده و عواطفش را در کلمات جاری می‌کند. تسلط شاعر بر قالب‌های کلاسیک و نو، از ویژگی‌های مهم اوست. شعرها به دو دسته نیمایی و سپید تقسیم شده‌اند. در شعر «جیرجیر» آمده است: «زندگی، جیرجیر کفش‌های توست. کفش‌های تو لحظه‎‌ای که روی کهکشان کشیده می‌شود.»

در این اشعار می‌توان روحیه زنانه را مشاهده کرد؛ عواطفی در قالب شعر نو که محتاطانه بیان شده‌اند. او از عناصر طبیعت برای بیان احساس خود استفاده کرده است. اشعار به دو بخش نیمایی و سپید تقسیم می‌شوند. شعر «نشانی از بهار» در بخش نیمایی آمده است و می‌گوید: «نه از دریا نه از باران، نه از گیسوی سرسبز درختان، نه از سرخِ گل و سبزِ جوانه، بهار از سمت دستان تو می‎‌آید به خانه!»

فصل رعب‌آور در بیشه «شاخ‌گوزن»، فرارسیده است و هیچ بچه‌روباهی امنیت ندارد. هنگامی‌که «میا» و «یولی»، از خواهرها و برادرهایشان جدا می‌شوند، دنیایی پر از هیولا کشف می‌کنند. آن‌ها برای یافتن لانه‌ای که آن را خانه خود بنامند، باید از میان دشت‌ها و جنگل‌های پرمخاطره بگذرند و با مخلوقات وصف‌ناپذیری که در تاریکی زندگی می‌کنند، مواجه شوند؛ چیزهایی آن‌قدر ترسناک که قابل ذکر نیستند.