تنها

تنها بودن خیلی سخت است، ‌برای همین زمین دنبال دوست می‌گشت. اما دوست پیداکردن اصلاً کار راحتی نیست، ‌مخصوصاً در فضای تاریک و خلوت کهکشان. تا اینکه یک چیز آتشین و نورانی به زمین برخورد می‌کند. زمین حسابی می‌ترسد... یعنی این می تواند نشانه‌ی یک اتفاق عجیب و فوق‌العاده باشد؟ این کتاب وضعیتی را برای مخاطب شرح می‌دهد که در آن پیداکردن دوست به یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش‌روی قهرمان تبدیل شده است. کره‌ی زمین در این اثر قهرمان اصلی در نظر گرفته می‌شود که استعاره‌ای از تمام ساکنین خودش است. زمین در کتاب «تنها» همچون دختر خردسالی توصیف می‌شود که چشمش را در سیاهی بی انتهای فضا بازکرده و هیچ آشنا و دوستی در نزدیکی خود نمی‌بیند. سیارات دیگر اگرچه او را می‌بینند اما هیچ‌کدام تمایلی با ایجاد ارتباط و دوستی با زمین ندارند. خورشید در این میان از همه بدتر است و همچون موجودی خودشیفته سعی در تخریب وضعیت روانی زمین دارد. داستان اما با خودباوری زمین به نقطه‌ی اوج خود می‌رسید؛ جایی که بالاخره این باور برای زمین پیش می‌آید که اگر کسی نمی‌خواهد با تو دوست باشد، خودت بهترین دوست خودت باش...