داستان آموزنده

«افسانه‌های ازوپ» مجموعه‌ای از حکایت‌های کوتاه تمثیلی است که به ازوپ، قصه‌گوی یونانی، نسبت داده می‌شود. در این افسانه‌ها عمدتاً حیوانات، شخصیت‌های داستان هستند و با زبان آنان، درس‌ها و اصول اخلاقی ساده و پایه‌ای ارائه می‌شود. این جلد از مجموعه مذکور داستان خرچنگی بود که عاشق پز دادن به ساکنان دریا بود، چون او می‌توانست هم در آب زندگی کند هم در خشکی. یک روزِ آفتابی که خرچنگ در ساحل قدم می‌زد و آواز می‌خواند، روباه جوانی هم در ساحل می‌پلکید و حسابی گرسنه بود. خرچنگ بی‌خبر از همه جا، زیر نور آفتاب دراز کشید که...

«افسانه‌های ازوپ» مجموعه‌ای از حکایت‌های کوتاه تمثیلی است که به ازوپ، قصه‌گوی یونانی، نسبت داده می‌شود. در این افسانه‌ها عمدتاً حیوانات، شخصیت‌های داستان هستند و با زبان آنان، درس‌ها و اصول اخلاقی ساده و پایه‌ای ارائه می‌شود. داستان این جلد از مجموعه مذکور: یک روز گوزن جوان از گوزن تنومندی پرسید: تو که این‌قدر قوی هستی، چرا از سگ‌ها می‌ترسی؟ گوزن گفت: حتی شیر که سلطان جنگل است، از شکارچیان فرار می‌کند. در همان لحظه...

«افسانه‌های ازوپ» مجموعه‌ای از حکایت‌های کوتاه تمثیلی است که به ازوپ، قصه‌گوی یونانی، نسبت داده می‌شود. در این افسانه‌ها عمدتاً حیوانات، شخصیت‌های داستان هستند و با زبان آنان، درس‌ها و اصول اخلاقی ساده و پایه‌ای ارائه می‌شود. داستان این جلد از مجموعه مذکور: تابستان بود و مورچه‌ها دانه‌ی گندم جمع می‌کردند، در حالی که جیرجیرک‌ها آواز می‌خواندند و برای خودشان خوش بودند. زمستان شد و جیرجیرک نزد مورچه‌ها رفت و از آن‌ها خواست که غذایی به او بدهند. مورچه‌ها به او گفتند...

«افسانه‌های ازوپ» مجموعه‌ای از حکایت‌های کوتاه تمثیلی است که به ازوپ، قصه‌گوی یونانی، نسبت داده می‌شود. در این افسانه‌ها عمدتاً حیوانات، شخصیت‌های داستان هستند و با زبان آنان، درس‌ها و اصول اخلاقی ساده و پایه‌ای ارائه می‌شود. این جلد از مجموعه مذکور داستان ستاره‌شناسی بود که هر شب بعد از تاریکی هوا از خانه بیرون می‌رفت و در حالی‌که سرش رو به آسمان بود و ستاره‌ها و سیاره‌ها را نگاه می‌کرد، قدم می‌زد. تا اینکه یک شب...

کتاب «بچه‌ی خیال‌پرداز»، داستان پسربچه‌ای به نام دنیز است که عاشق رؤیاپردازی است. دنیز، پسری است که غرق در رؤیاها و خیال‌پردازی‌های خود است. او مدام توسط اطرافیانش به خاطر این کار سرزنش می‌شود. اما آیا این رؤیاپردازی‌ها واقعاً بی‌فایده هستند؟ کتاب به خوانندگان این فرصت را می‌دهد که درباره‌ی ارزش رؤیاپردازی و تأثیر آن بر زندگی، تفکر کنند.

داستان آموزنده و اخلاقی حاضر با نگاهی به حکمت 38 نهج البلاغه و درباره‌ی مردی نوشته شده است که صاحب یک باغ بزرگ بود. او همیشه بخشی از محصولات باغش را به فقرا می‌داد. خدا هم برکت محصولات باغش را افزایش می‌داد. تا اینکه باغ به دست فرزندان پیرمرد افتاد. فرزندان پیرمرد برخلاف پدرشان دیگر از محصولات باغ به کسی ندادند. عاقبت یک روز وقتی آمدند تا محصولات باغ را بچینند که متوجه شدند که باغ و محصولاتش آتش گرفته و به خاکستر تبدیل شده است. آنان متوجه اشتباه خود شدند و دانستند که باید حق فقرا را از محصول باغ پرداخت می‌کردند. این داستان براساس سوره قلم نوشته شده است.

این کتاب داستانی را روایت می‌کند که یادآور ضرب‌المثل «یک دست صدا ندارد» است. خیلی از کارها را نمی‌توان به‌تنهایی به انجام رسانید. در این موارد باید از دیگران کمک بگیریم و با آنان همکاری کنیم. جوجه‌تیغی کوچولو توی رودخانه افتاده و دستش را به شاخه‌ی کوچکی بند کرده است. زنبورک می‌خواهد او را نجات دهد اما تنهایی زورش نمی‌رسد که او را از آب بیرون بکشد. به همین خاطر...

پیرمرد قصه‌ی ما یک روز گنجشک را از چنگال عقابی نجات می‌دهد و آن را با خود به خانه می‌برد تا از او مراقبت کند. پیرمرد خیلی با این پرنده مهربان بود. اما همسر پیرمرد اصلاً از این پرنده خوشش نمی‌آمد و دنبال فرصتی بود که آن را از خانه بیرون کند. بچه‌ها با خواندن این داستان یاد می‌گیرند که با حیوانات مهربان باشند و آن‌ها را دوست داشته باشند.

من احساس کردم بابا هم ترسیده ولی صورتش مثل کسانی نبود که می‌ترسند؛ بیشتر شبیه آدم‌های عصبانی بود. فکر کردم شاید بابا هم مثل مامان دوست ندارد که ما بفهمیم ترسیده است؛ برای همین صورتش را این ‌شکلی کرده است. ولی من نترسیده بودم. حتی یک احساس خوب هم داشتم. حالا ما روی دریاچه نامرئی بودیم و آن را نمی‌دیدیم و در یک جای اسرار‌آمیز گم شده بودیم، فکر می‌کردم داخل سرزمین قصه‌ها هستیم.

کتاب حاضر چهار داستان کوتاه از زمان پیامبر و زمان معاصر است که آشنایی با شخصیت پیامبر (ص) به عنوان آخرین فرستاده خدا و دعوت مردم به یکتاپرستی، نیکی به پدر و مادر، نکشتن یکدیگر، نخوردن مال حرام و ... که همگی از فضایل اخلاقی برای انسان است را دربردارد. داستان‌ها از آیات قرآن و روایات مستدل بی‌بهره نبوده‌اند. در کتاب می‌خوانیم: «سید راه افتاد و خیلی زود پاهایش یخ کرد. حرکت برایش سخت شده بود. سعی کرد بی‌خیال شود. مسعود همچنان داد می‌زد: «نرو سید. نرو سید.» اما سید در دلش نجوا می‌کرد اگر آخرین نذر عمرم هم باشد باید بروم. ساعت را نگاه کرد. باید قدم‌هایش را تندتر برمی‌داشت. باد، با خودش سرما و برف را می‌ریخت روی صورت سید و این اوضاع را بدتر می‌کرد...»