داستان کودک

این کتاب درباره یک مگس است که می‌خواهد موفق شود. هر کسی به او پیشنهادی می‌دهد و راهکاری سرراهش می‌گذارد؛ تا اینکه مادربزرگش به او می‌گوید یک مگس موفق باید بتواند گردافشانی کند و یک باغ گل زرد بکارد.
این کتاب قصد دارد به کودکان نقش حشرات و اهمیت کار آن‌ها را بیاموزد.

این کتاب درباره یک توپ است که در جنگل جا مانده و نتوانسته همراه با صاحبش به خانه برود. ماجرا از جایی آغاز می‌شود که هر کدام از حیوانات جنگل توپ را با چیز دیگری مثل ماه، میوه و... اشتباه می‌گیرند و با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند. در نهایت توپ به محل بازیافت می‌رسد و به چندین توپ تبدیل می‌شود.

هانس کریستین آندرسن پدر ادبیات کودکان و اهل کشور دانمارک بوده است. در این کتاب چهل و چهار داستان از معروف‌ترین قصه‌های او همچون جوجه اردک زشت، پری دریایی کوچک، دختر کبریت فروش و بند انگشتی آمده‌اند. این داستان‌ها قصد دارند به قوه تخیل، تصویرسازی ذهنی و توانایی داستان‌نویسی کودکان کمک کنند و آن‌ها را با ادبیات آموزنده کودکان آشنا کنند.

این کتاب 22 داستان از نویسندگان گوناگون را به زبان کودکانه روایت کرده است. این قصه‌ها درباره اتفاقات و حوادثی هستند که می‌خواهند پیامی به مخاطب خود بدهند. مثلاً یکی از داستان‌ها درباره پیرزنی روستایی است که با 13 گربه زندگی می‌کرد. مردم روستا فکر می‌کردند او جادوگر است وگرنه به آن همه گربه چه نیازی دارد؟ تا اینکه بعد از مدتی موش‌های صحرایی به روستا حمله کردند و تنها خانه‌ای که از دست موش‌ها در امان ماند، خانه پیرزن بود، چون 13 گربه داشت و گربه‌ها موش‌های مزاحم را که مشغول جویدن همه‌چیز بودند، شکار می‌‌کردند.

این داستان درباره حشره‌ای به نام هایدی است که می‌خواهد به مدرسه برود؛ کودکی که خیلی قد بلند و لاغر بود و کسی به او توجهی نمی‌کرد. هایدی به خاطر ظاهر خاص و متفاوتش در مدرسه نادیده گرفته می‌شد و و تنها مانده بود. او شبیه یک تکه چوب بود و حتی معلم نمی‌توانست او را از چوب لباسی تشخیص دهد؛ اما اوضاع به این شکل نماند و یک روز اتفاقی افتاد که هایدی متوجه شد او می‌تواند خیلی مفید باشد و با قد بلند و دستان دراز خود کارهایی بکند که هیچکس از پس آن‌ها برنمی‌آید.
نویسنده کتاب حاضر قصد دارد به کودکان کمک کند تا اگر وارد اجتماعی بزرگ مثل مدرسه شدند و تنها ماندند و دیگران با آن‌ها رفتار خوبی نداشتند، چطور شرایط جدیدشان را مدیریت کنند و با آن کنار یایند.

این داستان درباره یک رابطه دوستانه عجیب است، دوستی یک دختر کوچولو با یک شیر خانگی! تا به حال فکر کرده‌اید که در خانه یک شیر داشته باشید و با او به مدرسه بروید؟ این قصه یک رفاقت خاص بین سمانه و شیری که در اتاق اوست را روایت می‌کند. سمانه صبح‌ها شیر را از خواب بیدار می‌کند و با خود به خرید، پارک و مدرسه می‌برد اما مشکل از جایی شروع می‌شود که این دو دوست هنگام عصبانیت چه واکنشی نشان می‌دهند و وقتی ناراحت و خشمگین هستند، چطور می‌توانند کسی را قضاوت نکنند و تهمت نزنند؟
محتوای اصلی این قصه درباره اهمیت توانمندی در کنترل خشم است. نویسنده تلاش کرده است با روایت‌کردن داستانی کودکانه، اهمیت حفظ آرامش در اوج خشم را برای مخاطب بازگو کند.

مجموعه مهارت‌های زندگی با موضوعات متعدد و مورد نیاز، رشد فردی و اجتماعی کودکان را مدنظر قرار داده است.
این کتاب درباره دوستی است و برای نشان‌دادن دوستی و اهمیت این موضوع، از پدیده‌های طبیعت مثال‌هایی آورده است، مثل ابر و باران و رنگین‌کمان که باهم دوست هستند و همیشه در کنار هم می‌مانند. در انتهای کتاب از کودک خواسته شده تا برای هرکدام از تصویرهای ابر و خورشیدها داستانی کوتاه بنویسد و سپس تصویرهای بی‌رنگ را رنگ‌آمیزی کند.

این داستان که به صورت شعر کودکانه نوشته شده است، مفاهیم ریاضی از جمله عدد 100، تقسیم و دسته بندی را با شعری شیوا برای مخاطب آموزش می‌دهد.

این کتاب یکی از جلدهای مجموعه یک قصه یک حدیث می‌باشد، که در هر جلد آن براساس حدیثی از امام رضا علیه السلام داستانی آموزنده نگاشته شده است. این داستان درباره عاقبت حسادت‌ کردن می‌باشد. دو همسایه به نام‌های ترگل و ورگل درباره خانه و باغچه‌هایشان با یکدیگر صحبت می‌کنند. ترگل از زیبایی باغچه پر از گل و درختش گفت و ورگل هم با وجود آن که به این کار علاقه نداشت، تصمیم گرفت دقیقاً همان شکلی که ترگل باغچه‌اش را تزئین کرده، گل و درخت بکارد؛ اما اوضاع آن‌جور پیش نرفت که ورگل دلش می‌خواست و حسادت به ترگل، برایش عواقبی داشت... .
نویسنده حاضر سعی دارد کودکان و نوجوانان را از دردسرها و پیامدهایی که حسادت می‌تواند برای افراد به دنبال داشته باشد آگاه و مذمت این کار را با کمک روایتی از امام رضا(ع) بازگو کند.

این داستان درباره مهربانی و انسان‌دوستی امام رضا (ع) است. ماجرا درباره مردی است که در سفری به خدمتکاران امام (ع) می‌گوید بر سر سفره‌ای که امام رضا (ع) می‌نشیند، ننشینند.
امام رضا (ع) که این حرف را می‌شنود، بسیار ناراحت می‌شود و تأکید می‌کند که همه انسان‌ها مثل هم و برابر هستند و باید در کنار هم غذا بخورند. این داستان براساس حدیث و توصیه‌ای از امام هشتم (ع) روایت شده است.