فنی و حرفه‌ای و کاردانش

مادرِ «دِلا» اسکیزوفرنی داشت. این بیماری دقیقاً بعد از به دنیا آمدن دلا شروع شده و عضوی از خانواده شده بود. هیچ‌کس به جز دلا و پدرش نمی‎دانست چطور با این بیماری کنار بیاید؛ اما دلا از دیشب نظرش تغییر کرده بود، از وقتی که مادرش را سر میز آشپزخانه دید که بشقابی پر از برش‌های هندوانه جلویش بود و با چاقویی نوک‌تیز تخمه‌های سیاه را یکی یکی و با ضربه‌ای ناگهانی به بیرون پرتاب می‏‌کرد، یکی از تخمه‎ها بالای پیشانی‎اش چسبیده بود و... .

«اَمَل» در روستایی در منطقه پنجاب پاکستان زندگی می‏‌کرد. او آرزو داشت معلم شود؛ برای همین از هر فرصتی برای بودن در کنار او بهره می‌گرفت. اما زایمان مادرش باعث شده بود، او از مدرسه غیبت کند. به دنیا آمدن بچه نزدیک بود و مادر نمی‌توانست آشپزی یا از خانه مراقبت کند. او باید به خانه می‎رفت و دو خواهر خردسالش را تر و خشک می‏‌کرد؛ در عوض خواهر کوچک‌ترش سیما می‌توانست به درس‌هایش ادامه دهد. اما این مشکلات در برابر آرزوی او سد بزرگی به شمار نمی‌آمدند. مشکلات او از روزی شروع شد که او هنگام بازگشت از خرید، با یک خودرو تصادف کرد...

راجر دوست خیالی آماندا است. هیچ کس نمی تواند راجر را ببیند تا این که آقا گنجشکه‌ی بد ذات درِ خانه ی آماندا را می زند. آقا گنجشکه خیالی ها را شکار می‌کند؛ می‌گویند آن‌ها را می‌خورد. حالا هم دنبال بوی راجر آمده است. راجر برای نجات جان خیالی‌اش پا به فرار می‌گذارد. ولی آیا پسری که وجود ندارد، می‌تواند بدون تصورات یک دوست زنده بماند؟

سینما یک زبان ارتباط رسانه ای است و مثل همه زبان های دیگر، دستور و قواعد خاص خود را دارد. تنها در صورت تسلط به این زبان، می توان اجزای تشکیل دهنده یک اثر سینمایی را شناخت و با آن ارتباطی درست برقرار کرد. کتاب حاضر که در نُه فصل تدوین شده، در تلاش است تا قواعد و نکات فنی این رشته را به عنوان یک رسانه جمعی به مخاطبان خود بیاموزد. آشنایی با سینما، مراحل ساخت فیلم، دوربین‌های فیلم‌برداری و تصویربرداری، نکات فنی تصویربرداری و دانستنی های کارگردانی، بخشی از موضوعات این کتاب هستند.

عباس کیارستمی، کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تدوین‌گر، عکاس، تهیه کننده، گرافیست و همچنین شاعر و نقاش ایرانی بود. این اثر، تفسیری از آثار کیارستمی و همچنین ارائه تصویری منسجم از ساخته‌های او از سال 1349 الی 1382 است که البته بیشتر به زمینه‌ها و مفاهیم بومی آثار وی می‌پردازد.

این کتاب، روزنگاشت جوانی است که از هفده‌سالگی برای دفاع از کشور، راهی جبهه‌های نبرد شد و در این راه، در مأموریت‌های مختلفِ درون و برون‌مرزی شرکت کرد و درمجموع هشتاد ماه از دوران جوانی‌اش، در مناطق مختلف عملیاتی سپری شد. او در شهریور ۱۳۴۳ به دنیا آمد و در هجده‌سالگی به جبهه غرب (کردستان)رفت. آخرین مسئولیتش، فرماندهی هم‌زمان دو گردان «سلمان» و «سیدالشهدا» بود و در این مدت سه بار مورد اصابت ترکش و چندین گلوله قرار گرفت و مجروح شد. او وقایع و حوادث آن روزها رابازگویی کرده است، رویدادها و خاطرات ۲۴۹۰ روز از نوجوانی و جوانی خود را. این کتاب بخشی از این وقایع است.

کتاب حاضر جلد نخست از این مجموعه دوجلدی است که در آن دیدگاه‎های تاریخی آموزش و پرورش اسلامی با بررسی مصرِ قرن نوزدهم و مراکشِ قرن بیستم و سپس اهداف و مدل‌های آموزش و پرورش اسلامی و بالاخره اصلاحات در آموزش و پرورش اسلامی با مطالعات موردی در کشورهای اندونزی، افغانستان و پاکستان و نحوه اصلاحات صورت گرفته در مدارس این کشورها شرح داده شده است.

کتاب حاضر دومین جلد از یک مجموعه دوجلدی است که در آن ذیل "اهداف و مدل‌های آموزش و پرورش اسلامی" برخی تجربه‌ها و مدل‌های آموزشی و تربیتی مدارس اسلامی، با مطالعات موردی در کشورهای ترکیه، تایلند، سنگاپور، مالزی، بریتانیا، سوئد و ایران مورد بررسی قرار گرفته است.

یکی از مهم‎ترین جنبه‎های دانشِ حرفه‎ایِ تدریس که مورد غفلت قرار گرفته است، دانش اخلاقی است. آموزش معلمان و ارتقای سیاست‌های آموزشی در افزایش شایستگی‌های آنان، نقش به‌سزایی دارد. دانش‌های مورد نیاز معلمان اهمیت زیادی دارد، اما در این خصوص محدویتی وجود ندارد. نویسنده کتاب، مستقیم به سراغ مسائل اخلاقی کلاس و روابط کاری معلمان می‎رود و نمونه‌های عملی و واقعی موجود در تحقیقات خود را بررسی و گزارش می‎کند. او نشان می‎دهد که معلمان چگونه می‎توانند تصمیمات اخلاقی خوبی اتخاذ کنند و در صورت ابهام در روش انجام کار، چگونه می‎توانند با تعارضات اخلاقیِ محیط کارشان مبارزه کنند یا اینکه چرا گاهی در این مورد کوتاهی می‏‌کنند.

ژاپن به عنوان کشوری در عرصه تکنولوژی و صنعت شناخته می‌شود و بسیاری از صاحب‎نظران نیز ریشه‌های این پیشرو بودن را در ساختار نظام آموزشی این کشور جست‌وجو می‎کنند. نویسنده در این کتاب، معمولاً از کشور ژاپن و به ویژه مدارس آن به عنوان نماد «جمع‎گرایی» یا «گروه‎گرایی» یاد می‎کند و از کشور امریکا به عنوان نماد «فردگرایی». وی نظام آموزشی این دو کشور را با هم مقایسه می‌‏کند و نشان می‌دهد که معلمان ژاپنی با دادن اختیار عمل به دانش‌آموزان، آن‌ها را خودمختار بار می‌‏آورند و فردیت آن‎ها ر ا در جمعیت جست‌وجو می‎کنند.