شاعر و آفتاب

در این داستان در روایتی مصور از پسر کوچکی سخن به میان می‌آید که دوست دارد آفتاب را در دست بگیرد و با او حرف بزند. پسر همه تلاشش را می‌کند و از میان علفزارها و از کنار جویبار‌ها و از لا‌به‌لای سنگ‌ها عبور می‌کند و در بالای کوهی با آفتاب سخن می‌گوید. او اینک زبان همه آن‌ها را می‌داند و شاعر توانمندی شده است. شعر او در پایان کتاب آمده است. او علی اسفندیاری یا همان نیمایوشیج است.