رمان

در داستان «فوتوالیبال» خانواده آسوده بعد از ازدواج دختر بزرگ‌تر، تصمیم به تغییر محل زندگی خود می‌گیرند. مریم که دانش‌آموز کلاس هشتم است، در محله و مدرسه جدید دچار مشکلاتی می‌شود و تصمیم می‌گیرد شرایط را به نفع خود تغییر دهد. او با ایجاد یک تیم والیبال وارد رقابت با معلم ورزش و تیم فوتبال مدرسه می‌شود. این رقابت پر از چالش‌های شیرینی است که مریم و دوستانش با کمک هم آن‌ها را حل می‌کنند. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «روز سوم بازارچه بود و من از دیروز یخم باز شده بود و از دم‌دمای ظهر، خجالت را کنار گذاشته بودم و عین شاگرد میوه‌فروش‌های یکشنبه بازار، هر چند دقیقه یک بار دستم را محکم به هم می‌کوبیدم و ...»

خانم پرافاده که در فانوس دریایی زندگی می‌کرد، درباره‌ی اهالی دهکده که غیر از کارهای خودشان به چیز دیگری علاقه نشان نمی‌دادند احساس عجیبی داشت. از نظر او، دهکده به معنای واقعی راکد مانده بود، انسان‌ها قادر نبودند زیبایی‌های اطرافشان را ببینند. بالاخره روزی اهالی دهکده از فرط بی‌حوصلگی یکی‌یکی پُکیدند. اول معلم بازنشسته آقای نپرس، بعد آقای فرناندو که همواره کلاه داشت و بعد خانم قصه‌گو... با پُکیدن دکتر دهکده، آقای جان‌سِوَر، فکر بکری به ذهن بولوتِ خیال‌پرداز که برای تعطیلات نزد پدربزرگش آقای نپرس آمده بود رسید... کتاب با لحن طنزآمیزش مخاطب را وادار می‌کند درباره‌ی کنجکاوی، اکتشاف و خیال‌پردازی فکر کند. داستانی دوست‌داشتنی که به یادمان می‌آورد زندگی انسان‌ها با رؤیاها، احساسات و آرزوهاست که رنگارنگ و لذت‌بخش می‌‌شود.

کتاب «دختر آب» در 8 بخش و چندین فصل نوشته شده است و با توضیحی در مورد ویروس «کووید - 19» از منظر راوی آغاز شده است. راوی آناهید است که پدر و مادری پزشک دارد. برای آنکه کودک مانع فعالیت‌های درمانی مادر و پدر نشود، مدتی را باید پیش مادربزرگ و دایی خود بگذراند. اما او از این سفر ناراضی است. او که به‌خاطر صورت کک و مکی و موهای زرد خودش را زشت می­‌داند از دایی می­‌شنود در گذشته چشمه‌ای بوده است که دخترها وقتی از آب آن می‌آشامیدند زیبا می­‌شدند و تا چهل روز هر دعایی می کردند بر آورده می­‌شده است.

کتاب «کوه یخ، با طعم وانیل» داستان دختری به نام شیدا را روایت می‌کند که از کلمه «اَمّا» متنفر است و همه چیز به خوبی و خوشی پیش می‌رود تا اینکه سر و کله‌ی یک «اَمّا» یا «ولی» پیدا می‌شد. «مامان گیتی یه مادر مهربونه... اما حالا به اون دنیا رفته!»، «بابا کمال شیدا رو دوست داره... ولی میره با یک خانمی که من دوست ندارم ازدواج میکنه!»...

کتاب «اِما»، رمانی درباره دختری به نام اِما است که در شهری کوچک در انگلستان زندگی می‌کند. اِما، دختری باهوش و ثروتمند است که فکر می‌کند خیلی خوب می‌تواند دیگران را راهنمایی کند و برای آن‌ها تصمیم بگیرد. او دوست دارد برای بقیه نقشه ازدواج بکشد و فکر می‌کند همیشه درست حدس می‌زند، ولی گاهی اشتباهاتش باعث دردسر می‌شود. داستان «اما» پر از ماجراهای جالب، شخصیت‌های دوست‌داشتنی و اتفاقات خنده‌دار است که مخاطب را به دنیای زیبای قرن نوزدهم می‌برد. این کتاب نشان می‌دهد که چطور قضاوت‌های عجولانه و دخالت‌های بی‌جا در زندگی دیگران می‌تواند عواقب ناخوشایندی داشته باشد و چقدر مهم است که قبل از هر تصمیمی، خوب فکر کنیم و به حرف‌های دیگران هم گوش بدهیم.

رمان «آرتین شبح‌کش»، افسانه‌ی مردمی است که در دوران باستان از ترس حمله‌ی آدم‌خواران به سرزمینی پر رمز و راز به نام «دوناری» مهاجرت می‌کنند. مدتی می‌گذرد ولی در سرزمین جدید نیز مردم روی خوشبختی را نمی‌بینند! در یک شب سرد پاییزی برخی از مردم دچار حالت‌های ترسناکی می‌شوند: مثل دیوانه‌ها داد می‌زنند، جیغ می‌کشند، ناله‌ی درختان را می‌شنوند و اشباحی را در دل تاریکی می‌بینند. بعد از این اتفاق اهالی سرزمین به دو دسته تقسیم می‌شوند: ماوراباوران و واقع‌گرایان. در این میان آرتین نوجوان، عزم خودش را جزم می‌کند و به دنبال کشف این راز بزرگ می‌رود. حوادثی که فقط یکی از آن‌ها برای از پا درآوردن نوجوانی «معمولی» کافی است ولی آرتین شبح کش قصد ندارد مثل «معمولی‌» ها زود جا بزند.

کتاب «برادر انگلستان» رمانی خواندنی با زبان و ساختاری منسجم که به بازه‌ی زمانی سال‌های پیش از انقلاب تاکنون پرداخته است. داستان با خواب‌هایی آغاز می‌شود که هر کدام مربوط به قسمتی از گذشته و اتفاقات آن دوران می‌شود. راوی داستان در عالم خواب و رؤیا مسافر قطاری بی‌مقصد می‌شود و با گذر از کوپه‌های آن به مرور خاطرات مرتبط با آشنایانش در گذشته‌های دور و کوچه‌ی کهن‌دژ می‌پردازد. در قسمتی از کتاب می‌خوانیم: «درست نمی‌فهمم که بیدارم یا خواب، که سوار قطار شده‌ام یا از آن پیاده شده‌ام. بخار صبحگاهی از دهان قطار بیرون می‌ریزد... اما نه، انگار پیاده شده‌ام؛ آن هم درست وسط کوچه کهن‌دژ. قطار با همه سی واگنش آمده است با من تا تهِ کوچه‌ای پیچ‌درپیچ و کاهگلی؛ کوچه‌ای بی‌ریل، با دیوارهای فروریخته. نرمه غباری از شن و خاک در فضای راهرو و کوپه قطار موجی محو دارد؛ موجی به رنگ آبی و طلایی در پس‌زمینه‌ای مهتابی. هیچ مسافری در قطار نیست جز منِ حیرت‌زده، منِ مات، منِ گیج و منگ. ایستاده‌ام و از پسِ پنجره‌های چرک و خاک‌آلودْ کوچه کهن‌دژ را نگاه می‌کنم؛ کوچهٔ خاطرات شیرین و دور کودکی، کوچهٔ قوم و خویش‌های نزدیک و دور، آقاجان و عموجان، مادر و زن‌عمو، ماه‌لقا و اسماعیل، پسرعموهایم، سالار و سلطان.»

این اثر با زبان طنز، داستان سه نوجوان است که اتفاقات تلخ و شیرینی را در محله و مدرسه رقم می‌زنند و سپس تحت تأثیر دوستان شهید خود به جبهه می‌روند. در بخشی از این کتاب آمده است: «برای آمادگی جسمانی، پیاده‌روی زیاد می‌رفتیم. باید شیوه‌ی نزدیک شدن به دشمن بدون اینکه متوجه ما بشه رو تمرین می‌کردیم. تمام تجهیزات نظامی رو طوری باید به خودمون می‌بستیم که ...».

کتاب حاج خانم گل فوتبال، یک داستان طنز عاشقانه است که ایده‌ی اولیه‌اش از یک ماجرای واقعی گرفته شده است. داستان درباره‌ی یک مادربزرگ است که اوقاتش را با تماشای فوتبال پر می‌کند و با تیم‌ها و بازیکنان فوتبال آشنایی کاملی دارد. داستان حول محور یک سرباز جوان است که برای گذراندن خدمت سربازی به تهران می‌آید و در یک خانه ساکن می‌شود. در این خانه با شخصیت‌های مختلفی از جمله حاج خانم که علاقه‌ی زیادی به فوتبال دارد، روبرو می‌شود. این کتاب داستان بلند طنزی است که بدون مقدمه شروع می‌شود؛ پسری که برای گذراندن دوران خدمت سربازی به تهران آمده و خانه اجاره کرده، همسایه خانمی میان‌سال به نام «گل» می‌شود که مادرزن صاحبخانه است. داستان از جایی شکل می‌گیرد که او دلباخته نوه حاج‌خانم یعنی «نفس» می‌شود و خود را درگیر ماجراهای آنها می‌کند.

این اثر، رُمانی است که بر اساس تحولات دوران مشروطه نگاشته شده است و همبستگی اجتماعی اقشار مختلف ایران را به تصویر می‌کشد و به‌ویژه به نقش تأثیرگذار زنان در مبارزات آزادی‌خواهانه می‌پردازد. حضور یک زن کلیمی در داستان نیز همزیستی و اتحاد میان اقلیت‌های مذهبی و دیگر اقشار جامعه را برجسته می‌کند. این کتاب نه‌تنها به بررسی جنبه‌های تاریخی می‌پردازد، بلکه لایه‌هایی از تعاملات انسانی و اجتماعی را در جریان مبارزات مشروطه آشکار می‌سازد.