داستان

کارآگاه «سیتو» این‌بار با هوش و درایت خود باید به دنبال تعدادی ظرف عتیقه گران‌قیمت بگردد. او دستیاری چینی دارد که در حل معماها کمکش می‎کند. به‌علاوه کارآگاه مجبور است بداخلاقی‌های همیشگی رئیسش را نیز تحمل کند. او در جست‌و‌جوی ظروف عتیقه به باغ آقای «رکترو» می‌رود.

مادربزرگ «فینی» همیشه در حال سفر است و وقتی بر می‌گردد، غذاهای عجیب و غریبی درست می‌کند. فینی با مادربزرگش به پارک می‌رود و به اردک‌ها غذا می‌دهد. او مادربزرگش را خیلی دوست دارد؛ اما جدیداً مادربزرگ عوض شده است.

این اثر، قصه‌ای از یک ببر غمگین را حکایت می‌کند که خنده‌اش گم‌شده است و تا پایان داستان به دنبال آن می‌گردد. نویسنده، کودک را با حیوانات مختلف و عناصر طبیعی مثل باران و صحرا آشنا می‌کند. تصویرهای ساده و در عین‌حال متفاوت کتاب باعث اشتیاق بیشتر خواننده به خواندن ادامه‌ داستان می‌شود. در پایان کتاب نکاتی آمده‌است که کودک را هم با ویژگی‌های ببر آشنا می‌کند و هم در باره خطرات انقراض ببرها آگاه می‌سازد.

نویسنده در این کتاب اندازه‌های مختلف را با هم مقایسه می‌کند. این مقایسه باعث می‌شود تا کودکان دنیای اطراف خود را بهتر بشناسند. همچنین درباره اندازه کره زمین، منظومه‌ شمسی، کهکشان راه شیری و... توضیحاتی ارائه شده است. شایان ذکر است که کتاب از وسط باز شده و از دو طرف خوانده می‌شود.

در داستانی تخیلی، قهرمان داستان که در سرزمینی نامعلوم زندگی می‌کند، آرزو دارد که بیابان‌ها پر از گل باشند؛ برای همین هواپیمایی می‌سازد و به آسمان می‌رود. او تخم گل‌ها را در بیابان می‌پاشد و روی ماه رنگ‎های سبز و سفید و قرمز می‌ریزد تا نور ماه رنگی شود و کودکان شاد شوند.

پسر کوچکی پرنده خود را در قطار گم می‌کند و روزها به دنبال او همه جا را زیر پا می‌گذارد. پسرک جست‌و‌جوی خود را از راه‌های مختلف ادامه می‌دهد تا اینکه ناامید می‌شود. با این حال همچنان در تقلای یافتن گمشده‌اش است.

گروفالوی پدر، بچه‌اش را نصیحت می‌کند که نباید هیچ‌وقت شب‌ها به جنگل برود، چون موش گنده و بدجنس دنبالش می‌کند. یک شب که گروفالوی پدر می‌خوابد و خرو پفش بلند می‌شود، بچه گروفالو از غار بیرون می‌رود و به دنبال موش بزرگ و بدجنس می‎گردد. سرانجام موش را پیدا می‌کند؛ اما موش نه بزرگ است نه بدجنس.

این داستان تخیلی، زندگی ظروف سفالی و مردان و زنانی که آن‌ها را ساخته‌اند، بیان می‌کند. پسربچه‌ای تکه‌های سفال‌های قدیمی را پیدا کرده و آن‌ها را در کلبه‌ای پنهان می‌کند. پسرک آن تکه‌ها را به هم می‌چسباند و هر یک ظرفی می‌شود که داستانی در خود دارد.

در طولانی‌ترین شب سال، «شب یلدا»، کودکی خواب می‌بیند که اسمی ندارد. او هر بار دلش می‌خواهد نامش شبیه موجود یا شی خاصی باشد؛ اما در نهایت هویت خود را پیدا می‌کند. در این داستان رضایتمندی از داشته‌های خود به کودکان آموزش داده می‌شود.

پدر و پسر در برلین زندگی می‎کنند. پدر برای پسرش قصه‌هایی تعریف می‎کند؛ اما با زبان نقاشی. این کتاب به بازپرداخت این قصه‌ها می‌پردازد. داستان‌ها به موضوع‌های اجتماعی نیز اشاره می‌کند.