شاعران

در این دفتر، ضمن معرفی چهره‌های برجسته شعر فارسی، سعی بر آن بوده است که از منظری متفاوت به شعر و اندیشه‌های این شاعران پرداخته شود. در گذری کوتاه در این کتاب شما می‌توانید مقایسه مضامین، ترکیبیات و مفردات شعر سنایی را با شاعران نوآموز، شعر عطار از منظر غرب‌اندیشی، دیدگاه‌های استعلایی مولوی، نقد تأملات فلسفی و عرفانی سپهری، نگرش مفاهیم مجرد و مابعدالطبیعی شاملو و... را مطالعه کنید.

کتاب حاضر شامل غزلیات خواجه حسین ثنایی مشهدی، از شاعران بزرگ و توانای روزگار صفوی است که تحلیلی انتقادی را نیز به همراه دارد. این شعرها نشان از تخیل قوی و ذهن نکته‌سنج شاعر دارند و به‌همین دلیل سروده‌های او از تصویرهای زیبا سرشارند.

موضوع ‌محوری این کتاب تصحیح و تعلیق دیوان ثنایی مشهدی است. خواجه حسین ثنایی از شاعران بزرگ قرن دهم است و دیوان او بیش از سه هزار بیت شعر دارد. اشعار او در قالب قصیده، غزل، رباعی و... است. مطالعة این اشعار تخیل، تصویرسازی، مضمون‌پردازی و ترکیب‌سازی را در نگاه خواننده بسیار برجسته می‌سازد.

این کتاب دربرگیرندة اشعاری در قالب‌های غزل، چهارپاره و نیمایی است. مضمون اغلب این شعرها عاشقانه، اجتماعی و آیینی است. با مطالعة این شعرها نه‌تنها مخاطبان با نحوة سرودن شعر شاعران معاصر آشنا می‌شوند، بلکه به لذت روحی عمیقی نیز از مطالعة آن‌ها دست می‌یابند.

نویسنده در کتاب حاضر بخشی از زندگی و آثار مهدی شکوهی (1313 ــ 1247 ه.ق) را ارائه کرده است. وی از شاعران دوران مشروطه بود. او به همراه عده‌ای از دوستان متفکر خود در تبریز و مراغه در گسترش فرهنگ و علوم جدید و پی‌ریزی مشروطیت زحمات بسیار زیادی را متحمل شد. از میرزا مهدی آثاری در ادبیات، به ترکی و فارسی به جای مانده است که از میان آن‌ها می‌توان به لطایف و ظرایف که به تقلید از آثار عبید زاکانی تألیف شده است و سیصد بند در مرثیه، اشاره کرد. قسمت‌هایی از هر دو اثر در کتاب آورده شده است.

دوران زندگی حرفه‌ای اوحدالدین مراغه‌ای، از شعرای عصر مغول بررسی شده است. او در اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری می‌زیست. درخشان‌ترین روزگار شهرت مراغه‌ای به سلطنت ابوسعید (736 ــ 716 ه.ق) باز می‌گردد. بازتاب آشفتگی‌های اقتصادی، سیاسی و فرهنگی آن روزگار و نیز نتایج ظلم حکام و ارباب قدرت را می‌توان در اشعار اوحدی مشاهده کرد.

این کتاب شامل چکیده مقالات برتر همایش ملی و کشوری انجمن معلمان ادبیات فارسی استان آذربایجان شرقی است. محوریت موضوعی بیشتر این مقالات به مسائلی مانند حکمت، فلسفه، اجتماع، عرفان مطرح در «پنج‌گنج» نظامی باز می‌گردد.

نویسنده در این اثر گوشه‌هایی از فرهنگ ایرانی ــ اسلامی را به دانش‌آموزان معرفی می‌کند. در همین راستا ابتدا درباره تاریخ ایران توضیحاتی می‌دهد، سپس به زندگی‌نامه بزرگان ایران همچون ابوریحان بیرونی، جامی، سعدی، پرفسور حسابی و... اشاره می‌کند. بخش دوم کتاب شامل سرودهایی به مناسبت‌های مختلف مانند عیدهای ملی، مذهبی و دهه فجر است.

ازدواج پادشاهان و پهلوانان ایرانی با زنان بیگانه، از ازدواج‌های پرشور « شاهنامه» فردوسی است که هر کدام رویداد‌های دردناک و غم‌انگیز این حماسه ملی را رقم زده‌اند. در این کتاب 18 ازدواج نامبارک به وقوع می‌پیوندد که تبعات آن‌ها در مناسبات و روابط سیاسی ـ اجتماعی بررسی شده و همچنین نقش تقدیر و سرنوشت در شکل‌گیری این ازدواج‌ها تحلیل می‌شود.

در این داستان در روایتی مصور از پسر کوچکی سخن به میان می‌آید که دوست دارد آفتاب را در دست بگیرد و با او حرف بزند. پسر همه تلاشش را می‌کند و از میان علفزارها و از کنار جویبار‌ها و از لا‌به‌لای سنگ‌ها عبور می‌کند و در بالای کوهی با آفتاب سخن می‌گوید. او اینک زبان همه آن‌ها را می‌داند و شاعر توانمندی شده است. شعر او در پایان کتاب آمده است. او علی اسفندیاری یا همان نیمایوشیج است.