نثر

مجموعه «به‌گزین» با رویکردی داستانی و حکایت‌محور، تهیه شده است. «گرمارودی» در ابتدا و انتهای این مجموعه، مقدمه و پی‌نگاشتی ارائه کرده و اهمیت و ویژگی‌های «کلیله و دمنه» را یادآور شده است. او در مقدمه کتاب توضیح می‌دهد؛ بیشتر حکایت‌هاو شعرهایی که در این کتاب ارائه شده است به برانگیختن دانش‌اندوزی و خردورزی و حکمت عملی یعنی «اخلاق» پرداخته است. در جلد ششم از این مجموعه، گزیده‌ای از کتاب کلیله و دمنه، ارائه شده است. این کتاب در علم سیاست و آیین کشورداری در جهان نوشته شده که توسط «نصرالله منشی» به فارسی برگردانده شده است.

مجموعه «به‌گزین» با رویکردی داستانی و حکایت‌محور، تهیه شده است. «گرمارودی» در ابتدا و انتهای این مجموعه، مقدمه و پی‌نگاشتی ارائه کرده و اهمیت و ویژگی‌های «قابوسنامه» را یادآور شده است. او در مقدمه کتاب توضیح می‌دهد؛ بیشتر حکایت‌هاو شعرهایی که در این کتاب ارائه شده است به برانگیختن دانش‌اندوزی و خردورزی و حکمت عملی یعنی «اخلاق» پرداخته است. در جلد پنجم از این مجموعه، گزیده‌ای از کتاب قابوسنامه به قلم «عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر بن قابوس بن وشمگیر بن زیاد» ارائه شده است. قابوسنامه کتابی اندرزنامه است که مطالب آن به‌صورت نصیحت و پند بیان می‌شود.

مجموعه «به‌گزین» با رویکردی داستانی و حکایت‌محور، تهیه شده است. «گرمارودی» در ابتدا و انتهای این مجموعه، مقدمه و پی‌نگاشتی ارائه کرده و اهمیت و ویژگی‌های «سفرنامه» را یادآور شده است. او در مقدمه کتاب توضیح می‌دهد؛ بیشتر حکایت‌ها و شعرهایی که در این کتاب ارائه شده است به برانگیختن دانش‌اندوزی و خردورزی و حکمت عملی یعنی «اخلاق» پرداخته است. در جلد دوم از این مجموعه، گزیده‌ای از کتاب سفرنامه نوشته «ناصرخسرو قبادیانی مروزی»، ارائه شده است. کتاب گزارشی از یک سفر 7ساله است. این سفر در 6جمادی‌الثانی سال 437ق (اول فروردین‌ماه سال 415یزدگردی) از مرو آغاز شد و در جمادی‌الثانی سال 444ق (اول فروردین‌ماه سال 416 یزگردی) با بازگشت به بلخ پایان پذیرفت.

مجموعه «به‌گزین»، برگزیده‌ای از بهترین شاهکارهای ادبی ایران به همراه شرح لغات است. این کتاب، جلد نخست از آن مجموعه است که گزیده تصحیح‌شده کتاب «تاریخ بیهقی» در آن ارائه شده است. کتاب «تاریخ بیهقی» یا «تاریخ مسعودی»، نوشته «ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی» است که موضوع اصلی آن «تاریخ پادشاهی مسعود غزنوی و دودمان غزنوی» است. این کتاب علاوه بر تاریخ غزنویان به تاریخ صفاریان و سامانیان و دوره پیش از برآمدن پادشاهی محمود غزنوی نیز اشاره داشته است.

این کتاب نثرهایی ادبی است که قصد دارند، میان ما و اماممان، اتصالی فراتر از آنچه تا‌کنون بوده است، برقرار کنند. پیام صریح این نثرها این است که نمی‌شود امام را صدا زد و او را از خدا خواست؛ امّا طوری ازدواج کرد که نه خدا راضی باشد و نه امامش. فریاد کشیدن و امام را طلبیدن آسان‌ است. مأموم باید گوش به فرمان امامش باشد؛ حتی در انتخاب همسر و مسیر ازدواج. در شعر «مهر هرکسی به دل بیفتد، دل مال اوست»، آمده است: «... دل اگر بماند پیش صاحبش، اسمش چه می‌شود، نمی‌دانم! اما می‌دانم که دیگر شایسته نام دل نیست... »

این کتاب جلد پنجم از مجموعه «بهانه بودن» است. متن‌های این مجموعه دل‌نوشته‌هایی است که مخاطب آن امام زمان (عج) است. در این نثرها تلاش شده است تا میان زندگی مشترک و مهدویت پلی زده شود تا با این پل به سوی آرامش حقیقی و حقیقتِ آرامش حرکت کرد.
«... این چشم‌ها، چشم خداست که این اندازه دل می‌برد و می‌تواند خطا را ببیند و آن را نادیده بگیرد... .»

این کتاب از مجموعه «بهانه بودن»، مجمو‎عه‌ای از متن‌های ادبی است که موضوع مشترک آن، امام زمان (عج) است. این مجموعه خودش را موظّف می‌داند که ذهن و دل مخاطبش را مملو از نام و یاد امامی کند که زنده و حاضر است. کتاب حاضر به تربیت فرزند اختصاص دارد. نثرهای این کتاب وسیله‌ای برای انتقال مفاهیم تربیتی است.

«بهانه بودن» مجموعه‌ای از متن‌های ادبی است که موضوع مشترک آن‌ها، امام زمان است. این کتاب به تربیت فرزند اختصاص دارد. در بخشی از کتاب آمده است: «خدا تکلیف را از بچه‌ها برداشت. آزادشان گذاشت. از آنان نه نماز خواست، نه روزه‌ای. نه گناهی به نامشان نوشت، نه خشمی نثارشان کرد.؛ ولی ما... »

این کتاب جلد دَهم از مجموعه «بهانه بودن»، مضامین دینی در قالب ادبی است که نکات تعلیمی و خاص را بدون وجه زیبایی‌شناسی برای خواننده بازگو می‌کند. این مجموعه‌ حاوی متن‌های ادبی است که موضوع مشترک آن، امام زمان است و خودش را موظف می‌داند که ذهن و دل مخاطبش را مملو از نام و یاد امامی کند که زنده و حاضر است.

این کتاب فاصله‌ای که دنیای مجازی با خدا ایجاد کرده است، بررسی می‌کند؛ آنچه از دنیای مجازی برای ما ساخته شده و نوجوانان را به خود مشغول کرده و باعث شده است از شناخت خود و هستی دور بمانند و از رازونیاز با معبود غافل شوند. نویسنده از مخاطب می‌خواهد دل به آستان حضرت دوست دهد و او را در تمام کارهایش یاری دهد؛ اما می‌داند با ظاهرسازی نمی‌توان این کار را انجام داد؛ بلکه باید دل را روشن و دیده را خالص کرد.