تعلیم و تربیت

حوزه تربیت هنری یکی از حوزه‌های اساسی و درعین‌حال فراموش‌شده در نظام‌های آموزشی است. اثر حاضر تلاش کوچکی است برای تبیین نسبت هنر و تعلیم و تربیت و در این میان، رابطه برنامه‌ریزی با یاددهی آن را به تصویر می‌کشاند و آغازگر راهی گسترده برای پاسخ‌گویی به نیاز مبرم جامعه ایران در این عرصه است.

در این اثر به بررسی نقش محبت در تربیت دینی افراد پرداخته شده است. آن‌گاه به بررسی معیارهای محبت از منظر قرآن و سنت و نیز از نگاه شعر شاعران پرداخته شده و ضرورت محبت، میزان آن، آثار مفید آن و نیز کارکردهای مهم آن در تعلیم و تربیت فرزندان و دانش آموزان، مورد بحث و بررسی قرا گرفته است.