داستان کوتاه

در این داستان با اشاره‌ای به حدیث معروف پیامبر اکرم (ص) که «معلمی شغل انبیاست»، به موضوع احترام و تکریم از مقام معلم توجه شده است. روایتی کوتاه از زندگی امام حسین (ع) این موضوع را تبیین می‌کند. شایان ذکر است که این داستان از کتاب «بحارالانوار» انتخاب شده است.

در این داستان که با هدف آشنایی کودکان با اخلاق دینی و نیز پیامبران الهی تدوین شده، داستانی از کتاب «بحارالانوار» بازنویسی می‌شود که در آن پیامبر اسلام با رفتاری صحیح به مردی عرب، خوش‌قولی و وفای به عهد را آموزش می‎دهند. کاربست مباحث مربوط به داستان در زندگی از دیگر اهداف کتاب است.

این داستان از کتاب «اصول کافی» برگزیده شده و هدف، آشنایی کودکان با زندگی پیامبر اکرم (ص) است. همچنین به احترام گذاشتن به زیردستان و فخرفروشی نکردن و مغرور نبودن در مقابل فقرا تأکید می‎کند. گسترش اخلاق دینی از اهداف این کتاب است.

این داستان درباره ارزش ادب و رعایت آن در گفتار است. یکی از یاران امام صادق (ع) در حضور ایشان به غلامش ناسزا می‎گوید. امام با ناراحتی از او رو برمی‎گردانند و از آن به بعد هرگز کسی او را با امام نمی‌بیند.

این داستان از کتاب «بحارالانوار» بازنویسی شده است و کودکان را با امانت‌داری آشنا می‌کند. عبدالله از شاگردان امام صادق (ع) با داستانی که ایشان تعریف می‎کنند، متوجه می‌شود که حتی اگر بدترین انسان‌ها هم چیزی را به امانت به او بسپارند، باید از آن مراقبت کرده و به صاحبش بازگرداند.

این داستان از «بحارالانوار» انتخاب شده است و به بخشی از زندگی پیامبر اکرم (ص) می‌پردازد. کودکان با مطالعه این داستان می‌آموزند که در گروه و جمع‌های دوستانه و خانوادگی، در انجام امور مختلف با هم همکاری کنند.

این داستان به پربرکت بودن روزی حلال می‌پردازد و داستانی از پیامبر اکرم (ص) را روایت می‎کند که بر گرفته از کتاب «امالی»، نوشته شیخ صدوق است. پیامبر (ص) ۲ سکه داشت و با آن ۲ سکه، برهنه‌ای صاحب لباس و برده‌ای آزاد شد که نشان از برکت داشتن روزی حلال است.

«عبدالرحمان» مرد زحمت‎کشی است و دوست و همکار جوانی به نام «اسماعیل» دارد. آن‌ها سر مسئله‌ای اختلاف پیدا کرده‌اند و نزد حضرت محمد (ص) می‎روند. اسماعیل با عجله می‌خواهد ماجرا را تعریف کند؛ وی با رفتار و سخنان پیامبر متوجه می‌شود که احترام گذاشتن به بزرگ‌ترها و سالخوردگان چقدر ارزشمند و واجب است.

این داستان درباره یکی از آداب دوستی، یعنی بدرقه کردن است و به این حدیث از پیامبر اکرم (ص) اشاره می‎کند که می‌فرمایند: «دوستی با دوست خوب مثل دوستی با عطرفروش است که اگر عطر خویش را به تو ندهد، بوی خوش عطر او به تو می‌رسد». این داستان از کتاب «مسندالشهاب» نقل شده است.

نویسنده با روایت این داستان به ارزش احترام گذاشتن به مهمان اشاره می‎کند. امام رضا (ع) چند نفر از جوانان را به خانه‌شان دعوت می‌کنند. هنگام غذا خوردن، چراغ خاموش می‌شود. یکی از جوانان می‌خواهد چراغ را روشن کند؛ ولی امام اجازه نمی‌دهند و خودشان این کار را انجام می‎دهند.