داستان

این‌ کتاب درباره شخصیت «حر بن یزید ریاحی» است؛ فرمانده‌ای که به دستور «یزید بن معاویه» برای سد کردن راه سپاه امام حسین (ع) عازم شد و همان‌طورکه دستور داشت، پیش از رسیدن کاروان امام (ع) به کوفه، با سپاه خود راه را بر ایشان بست. اما حر هنگام حرکت و اعزام به این‌ مأموریت، ندایی غیبی شنید که او را به بهشت نوید می‌داد و وقتی راه کاروان امام حسین (ع) را سد کرده بود، معنای آن‌ ندای غیبی را نمی‌فهمید. حر با دمیدن آفتاب صبح عاشورا، باور کرد که جنگ با حسین بن علی (ع) جدّی است و بناست امام و یارانش در جنگی نابرابر کشته شوند؛ بنابراین از لشکر «عمر بن ‌سعد» که فرماندهی سربازان کوفی و شامی را برعهده داشت، کناره گرفت و خود را به امام حسین (ع) رساند تا جزو سپاهیان دوزخی نباشد... .

کتاب، مخاطب نوجوان را با زندگی نوجوان برگزیده علی لندی آشنا می کند . اینکه علی لندی در مواجه با محرومیت، ورزش، ک مک به دیگران و ...چگونه رفتار می کرد.در یکی از صفحات کتاب آمده است: "علی می دانست اگر بخواهد مثل حضرت قاسم باشد باید از اتفاقات ساده اطرافش شروع کند."

کتاب مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه حول موضوع خانواده و فرزندآوری و مشکلات ناشی از تک فرزندی می‌باشد. داستان‌هایی که همگی پیرامون موضوع تحدید نسل و کاهش فرزندآوری در دهه‌های گذشته ایران می‌چرخند و با تلنگرهای مختلف، خطری بزرگ را به مخاطب گوشزد می‌کنند. این کتاب پر از حس‌های خوب و داستان‌هایی که پر از امید و زندگی است و شخصیت‌هایش با زندگی در ارتباط هستند و زندگی می‌کنند. کتابی که بوی سنت و زندگی می‌دهد و در کنار تلنگرها و هشدارها و یادآوری‌ها، مملو از امید و طراوت است.

این کتاب، داستان طلبه جوانی است که برای آموزش قرآن در ماه رمضان، به روستایی رفته اما با نیامدن روحانی روستا، مجبور می‌شود جای او را بگیرد، منبر برود و برای مرده‌های روستا نماز میّت بخواند. اما او از کودکی، ترسی به دل دارد که در جوانی هم گریبانش را گرفته؛ ترس از مرگ و مرده‌ها! به‌قدری که آمار پیرمردها و پیرزن‌های روبه‌موت روستا را درمی‌آورد که حواسش باشد تا آخر رمضان نمیرند! و....

داستان درباره پسری به نام امیرحسین، نوجوانی اهل آبادان است که قبل از جنگ به همراه خانواده از آبادان به تهران مهاجرت کرده اند و ماجرای گم شدن برادر بزرگترش را در اواخر حکومت پهلوی تا ماجراهای رخ داده در سال های اول بمباران در تهران و آبادان را در قالب روایت اول شخص، یادداشت های روزانه و نامه های او به دختر عمه اش که به خارج از کشور مهاجرت کرده اند روایت می‌کند.

«ایمان»، پسر نوجوانی است که مثل تمام هم‌سن‌وسال‌های خودش در دهه‌ی60، ماجرا و شیطنت‌های نوجوانی را پشتِ‌سر می‌گذارد. او دو دوست صمیمی به‌نام «هادی» و «محسن» دارد که معروف به «سه‌تفنگدار» هستند. همه‌جا و همه‌وقت این سه دوست با هم هستند تا زمانی‌که حرف یک مسابقه پیش می‌آید. مسابقه سرود استانی در بین مدارس شهر برگزار می‌شود، که در آخر، گروه سرود برنده، به یک اردو به پادگان و مناطق جنگی می‌روند تا برای رزمندگان سرود را اجرا کنند. آقای «اسطیری»، معلم پرورشی، اعلام مسابقه می‌کند و مشکل از جایی پیش می‌آید که برای اجرای تک‌خوانی سرود، فقط یک نفر باید انتخاب شود... .

این کتاب براساس حدیثی از امام علی (ع) که می‌فرماید:«زبانت را به نرم‌گویی و سلام کردن عادت بده تا دوستانت زیاد شوند»، نوشته شده است. این داستان با نقش‌آفرینی شخصیت اصلی، یعنی «ویزویزک کوچولو» شکل گرفته است؛ زنبور کوچکی که با تصمیمات و رفتارهای عجیب‌اش همه را شگفت‌زده می‌کند. در این کتاب، ویزویزک خیلی دلش می‌خواهد با «کفشدوزک کوچولو» دوست شود اما... .

پرپرک به همراه گروه در حال کوچ کردن است. پیرپرک همه صحبتها را درباره کار گروهی توضیح می دهد. پرپرک بایزگوشی می کند و ....

در یک شب زمستانی و زیر نور کامل ماه، پدر و دختر پیاده به‌سمت جنگل می‌روند تا جغد بزرگ شاخدار را ببینند. آن‌ها باید در آرامش و سکوت راه می‌رفتند، زیرا برای دیدن شباویز باید آرام بود و شجاع، و از تاریکی، سکوت و سایه‌های وهم‌انگیز جنگل نترسید و شور و حرارت داشت، باید نگاه کرد و گوش داد... .

این کتاب از مجموعه کتاب‌های «مشاهیر خندان» است. نویسنده با زبان طنز، زندگینامه فارابی را به قالب رمان درآورده است. تصویرهای کتاب با همراهی واژه‌ها، لذتی شیرین و متفاوت از خواندن یک زندگینامه را به خواننده می‌دهد. فارابی در علم، فلسفه، منطق، جامعه‌شناسی، پزشکی، ریاضیات و موسیقی تخصص داشت. بیشترین آثار او در زمینه فلسفه، منطق، جامعه‌شناسی و همچنین دانشنامه‌نویسی بود. وی، نخستین فیلسوفی است که در دوره اسلام ظهور کرده و روی همین اصل او را «استاد‌الفلاسفه» می‌نامند.