وای تشنگی...

داستان این کتاب از زبان «سکینه»، دختر کوچک امام حسین (ع) روایت می‎شود. او روز عاشورا را به تصویر می‎کشد: لحظاتی که هر یک سالی می‎گذرد، گرد و غبار میدان نبرد و نعره‌های دشمن و آفتاب داغ و سوزان، تشنگی بی‌حد و اندازه و زردی چهره‌ها. سکینه از شجاعت یاران پدرش می‏‌گوید که چطور تا نفر آخر به دست دشمن به شهادت می‏‌رسند و از شهادت برادرانش، «علی‌اکبر» و «علی‌اصغر» و استواری امام. از خم شدن کمر پدر در برابر شهادت برادرش، «عباس» و... .